Historia

Stanowisko znane co najmniej od końca XIX w. Badania w 1896 r. przeprowadził H. Conwentz, w 1908 r. O. Goerke, w latach 20. XX w. H. Reinecke, a w 1963 r. J. Olczak. W trakcie ostatnich teren przebadano sondażowo i powierzchniowo, tworząc przy tym plac warstwicowy. Dodatkowo, w 1985 r. archeolodzy PAK PP PKZ ze Szczecina wykonali badania wiertnicze, a w 1986 r i 1999 r. przeprowadzono badania powierzchniowe w ramach AZP.

Wpisane do rejestru zabytków dnia 20.12.1967 r.

Opis

Lokalizacja. W północno wschodniej części szerokiego cypla rozległego płaskowyżu, wżynającego się od południa w dolinę Głomi, otaczającej cypel od północy, zachodu i wschodu; ok. 500 m na północ od zabudowań Stawniczki i około 350 m na południe od Prochów.

Charakterystyka. Grodzisko „wyżynne”, zwane „Górą Zamkową”, Schlossberg z podkowiastym majdanem otoczonym dwoma wałami: pierwszym szer. do 6 m, wys. do 4 m. Od południa grodzisko otaczał drugi wał zbudowany z gliny i kamieni. W pobliżu grodziska znajduje się osada podgrodowa.

Stanowisko datowane na okres wczesnego średniowiecza i średniowiecza; pierwsza wzmianka 1491 r., w 1502 r. Stawnica wymieniona jako własność Mikołaja z Bnina. W źródłach zapisywana jako Sthawnicza, Stawnicza, Stesnitz, Stessnitz, Stewnitz.

Dostępność. Ogólno dostępny, przy grodzisku znajduje się tablica informacyjna.

Oprac. Marek Wróbel, NID, SPT, zespół pałacowo-parkowy w Trzebinach, 19.03.2021 r.