Poznaj lokalne zabytki


Wyraź zgodę na lokalizację i oglądaj zabytki w najbliższej okolicy

Zmień ustawienia przeglądarki aby zezwolić na pobranie lokalizacji
Strona korzysta z plików cookies. Dowiedz się więcej.

kościół parafialny pw. Narodzenia Najświętszej Marii Panny - Zabytek.pl

kościół parafialny pw. Narodzenia Najświętszej Marii Panny


kościół XVIII w. Stara Błotnica

Adres
Stara Błotnica, 40

Lokalizacja
woj. mazowieckie, pow. białobrzeski, gm. Stara Błotnica

Kościół bazylikowy będący Sanktuarium Matki Bożej Pocieszenia Pani i Królowej Ziemi Radomskiej zbudowany został w stylu późnego baroku, z bogatym wystrojem i wyposażeniem wewnętrznym.

Architektura kościoła w Błotnicy jest spotęgowana przez wybitne dzieła artystyczne znajdujące się w jego wnętrzu. Kościół reprezentuje trójnawową świątynię, w fasadzie której ulokowane są dwie wysokie wieże flankujące główne wejście do kościoła.

Historia

Pierwsza wzmianka o Błotnicy pochodzi z 1237 r. W dokumencie wystawionym przez księcia mazowieckiego Bolesława Kondratowica wymieniony jest rycerz Bogusz z Błotnicy. Pierwszy drewniany kościół parafialny pw. Świętych Apostołów Piotra i Pawła zbudowany został z fundacji rodu Błotnickich w 1403 r. Budowę obecnego, murowanego kościoła rozpoczęto w 1759 r. staraniem ks. Sebastiana Skórkowskiego, proboszcza Jankowic i Błotnicy. Pierwszy etap budowy zakończył się z chwilą śmierci proboszcza w 1781 r. Prace wznowiono dopiero w 1852 r. stara­niem ks. Teofila Jakubowskiego. Projekt restauracji i przebudowy kościoła przygotował w latach 1850-1852 arch. Antoni Kacper Wąsowski z Radomia. W 1868 r. bp Michał Józef Juszyński kon­sekrował kościół i nadał mu nowy tytuł Narodzenia NMP. Od końca XIX w. do 1913 r. staraniem ks. Adolfa Machnickiego budowano północną wieżę i kończono wnętrze. W dniu 8 września 2000 r. do Starej Błotnicy przybyli Ojcowie Paulini, którzy do chwili obecnej pełnią posługę w parafii i w Sanktuarium. Staraniem O. Andrzeja Kustera, proboszcza parafii, kustosza sanktuarium i przeora klasztoru w 2014 r. dokonano renowacji kościoła i odnowy otoczenia świątyni.

Opis

Kościół położony jest na wczesnośredniowiecznym grodzisku, po północnej stronie drogi biegnącej przez wieś. Stoi kalenicą do drogi. Otoczony jest murowanym płotem z metalowymi przęsłami. Teren działki przykościelnej porastają drzewa.

Świątynia orientowana, została wymurowana z cegieł, ściany są obustronnie tynkowane. Posadzka wykonana została z płytek ceramicznych. Okna i drzwi wykonane są z drewna. Więźba dachowa jest drewniana, konstrukcji krokwiowo-stolcowej, dach pokryty jest ocynkowaną blachą. Kościół jest trójnawowy, sześcioprzęsłowy, typu bazylikowego, na rzucie prostokąta. Świątynia po­siada dwie wieże na planie kwadratu między którymi umieszczony został chór muzyczny. Prezbiterium jest równej wysokości i szerokości z nawą główną, dwuprzęsłowe, po jego bokach w przedłużeniu naw bocznych znajduje się zakrystia (od południa) i skarbczyk (od północy). Budynek jest wysoki, trzykondygnacyjny, nakryty został dachem dwuspadowym z małymi lukarnami, nawy boczne dachami pulpitowymi, wieże hełmami neobarokowymi zwieńczonymi krzyżami.

Wnętrze kościoła podzielone arkadowymi filarami nawy głównej otwierającymi się na nawy boczne. Nad zakrystią oraz skarbczykiem wybudowane są loże. Ich arkadowe otwory łączą je z prezbiterium. Ściany pokryte zostały polichromią wykonaną została przez art. malarza Kazimierza Alchimowicza w latach 1909-1910 przedstawiającą ewangeliczną opowieść o życiu, śmierci oraz tryumfie Chrystusa oraz poruszającą tematykę maryjną. Polichromia jest wykonana w duchu późnego romantyzmu, o rozwiniętej dekoracji architektury wnętrza wyrażonej obfitością rysunku girland, złoceń i marmuru. W ołtarzu głównym autorstwa Józefa Fettera (z 1868 r.) wykonanym w stylu klasycystycznym znajduje się słynący cudami namalowany na desce obraz Matki Bożej Pocieszenia powstały prawdopodobnie w 2 poł. XVI w. W 1868 r. na obraz nałożono srebrne sukienki, a bp Józef Michał Juszyński nakazał przenieść obraz z bocz­nej kaplicy do nawy głównej. Bp Jan Kanty Lo­rek ogłosił 25 lutego 1963 r. kościół w Błotnicy sanktuarium maryjnym diecezji sandomierskiej. Dzięki staraniom bp. Piotra Gołębiowskiego papież Paweł VI zezwolił na koronację obrazu. W la­tach 70. XX w. prowadzono prace restauracyjne obrazu pod kierunkiem prof. Karola Dą­browskiego z Warszawy, w wyniku których odkryto dawną warstwę z nieco innym wizerunkiem Matki Bożej. W dniu 21 sierpnia 1977 r. dokonała się uroczysta koronacja wizerunku Ma­ryi. Głównym koronatorem - w zastępstwie chorego prymasa Polski kard. Stefana Wyszyńskiego - był kard. Karol Wojtyła. Ołtarze boczne w nawie południowej poświęcone zostały Antoniemu Padewskiemu i Najświętszemu Sercu Jezusowemu, w nawie północnej Marce Boskiej Różańcowej i Św. Michałowi Archaniołowi. Ambona (w formie Łodzi Piotrowej) również została wykonana przez Józefa Fettera i została zawieszona na północnym filarze oddzielającym nawę od nawy północnej.

Obiekt dostępny podczas mszy oraz po uprzednim umówieniu się z proboszczem.

Oprac. Jerzy Szałygin, OT NID w Warszawie, 07-08-2017 r.

Rodzaj: kościół

Styl architektoniczny: nieznana

Materiał budowy:  ceglane

Forma ochrony: Rejestr zabytków, Ewidencja zabytków

Inspire id: PL.1.9.ZIPOZ.NID_N_14_BK.173600, PL.1.9.ZIPOZ.NID_E_14_BK.253780