kurortu. Willa i altana posiadają jednorodną, neoklasycystyczną szatę architektoniczną. Altana otrzymała wyjątkową na terenie Sopotu formę nawiązującą do antycznej świątyni.

Historia

Willa została wzniesiona w latach 1891-1892, wg projektu architekta Wilhelma Wernera. Właścicielem budowli był Leon Władysław Piotrowski - ziemianin i fabrykant, posiadacz m. innymi cukrowni i rafinerii „Michałów” we wsi Leszno pod Warszawą. W 1897 r. obok willi zbudowano altanę. Projekt altany wykonał Carl Cupperschmitt, jednak w trakcie realizacji dokonano w nim wielu zmian. Nieruchomość często zmieniała właściciela. Około I wojny światowej stała się własnością kupca Ernsta Krefta, a ok. 1930 r. baronowej Sophie von Manteuffel-Szoege. Przed II wojną światową w budynku rezydował duński konsul Lucjan Byczkowski. Po 1939 r. posesję zakupił szwedzki kupiec Goest Gahlnbaeck. Po wojnie do 1960 r. mieszkał w willi konsul szwedzki, a następnie, do 1966 konsul Brazylii. Od tamtego czasu nieruchomość jest w rękach prywatnych.

Opis

Zespół willowy znajduje się na terenie Dolnego Sopotu. Usytuowany jest we wschodniej pierzei ul. Kościuszki, na rogu z ul. Władysława IV. Otoczenie zespołu stanowi luźna zabudowa willowa i pensjonatowa oraz przyległe do nich ogrody. W skład zespołu wchodzi willa, altana oraz ogród. Willa usytuowana jest względem ul. Kościuszki kalenicowo, otoczona od poudnia, zachodu i północy ogrodem. Altana znajduje się po południowo-zachodniej stronie willi. Pierwotnie ogród zajmował także wschodnią część posesji, jednak obecnie teren ten jest zagospodarowany prowizorycznie i pełni głównie funkcję podjazdu i parkingu. Posesja od strony ul. Kościuszki jest ogrodzona ozdobnym, metalowym parkanem z bramą, z pozostałych stron siatką.

Willa i altana są zbudowane w stylu neoklasycystycznym. Obie budowle murowane z cegły. Willa rozplanowana na rzucie prostokąta, z ryzalitem na osi elewacji wschodniej i zachodniej oraz aneksem od północy, mieszczącym klatkę schodową. Bryła budynku dwukondygnacyjna. Korpus główny, ryzality i aneks kryte osobnymi, dwuspadowymi dachami, o niewielkim kącie nachylenia połaci. Elewacje zachodnia i wschodnia symetryczne. Osie symetrii podkreślają trójosiowe ryzality, nieco wyższe od bocznych partii budynku, zwieńczone trójkątnymi frontonami. W elewacji zach. do ryzalitu przylega trójboczny, parterowy aneks z tarasem na dachu, poprzedzony drugim tarasem na poziomie przyziemia. W elewacji wschodniej do ryzalitu przylega murowana weranda, także zwieńczona tarasem. W elewacji zachodniej aneksu znajduje się główne wejście do budynku, poprzedzone gankiem w formie trzech kolumnowych arkad. Nad dachu ganku umieszczony balkon. Budynek odznacza się bogatą, neoklasycystyczną dekoracją architektoniczną, akcentującą podziały horyzontalne. Na dekorację składają się: boniowany cokół, pilastry korynckie, profilowane opaski okienne z zaakcentowanymi kluczami, podokienne płyciny z ornamentem geometrycznym, kroksztyny, balustrady tralkowe i wazy.

Altana zbudowana w formie nawiązującej do antycznej świątyni. Tylna (południowa) ściana budynku stanowi mur pełny, natomiast pozostałe ściany zostały zastąpione otwartymi kolumnadami. Kolumny, o korynckich głowicach, dźwigają pełne belkowanie. Budynek nakryty dwuspadowym dachem, z trójkątnym tympanonem od frontu. W posadzce altany fontanna z basenem (nieczynna). Budynek poprzedzają kilkustopniowe schody, ujęte po bokach postumentami z wazami.

Przed willą fragmenty terakotowej nawierzchni w postaci barwnej mozaiki, zdobionej ornamentem geometrycznej plecionki oraz stylizowanymi liśćmi akantu.

Zabytek niedostępny. Własność prywatna.

Oprac. Beata Dygulska, OT NID w Gdańsku, 24.11.2014 r.