Nieprzekształcone zadrzewione otoczenie obejmujące nieczynny cmentarz kościelny z drewnianym ogrodzeniem oraz drewnianą wolnostojącą dzwonnicą oddaje charakter typowej wielkopolskiej drewnianej świątyni służącej stosunkowo nielicznej lokalnej społeczności.

Historia

Miejscowość po raz pierwszy wzmiankowana została w 1257 r. jako własność kapituły gnieźnieńskiej. W drugiej poł. XVI w. (1578 r.) była dzierżawiona przez Stanisława Gunickiego, na pocz. XVII w. (1618 r.) - przez kanonika gnieźnieńskiego Grabowskiego. Po konfiskacie dóbr kościelnych przeprowadzonej przez zaborczy rząd pruski Śnieciska stały się własnością prywatną.

Parafia kościoła św. Marcina istniejącego zapewne już w XII-XIII w. wzmiankowana jest po raz pierwszy w 1416 roku. Obecny kościół wzniesiony został w 1767 r. staraniem księdza Franciszka Brzezińskiego przez majstra ciesielskiego Jana Ślumskiego (inskrypcja w zakrystii). Konsekrowany w 1793 r. przez bpa Franciszka Rydzyńskiego. W 1929 r. w ramach prac restauracyjnych przylegający do kościoła od pn. skarbczyk przekształcono w kaplicę Serca Pana Jezusa oraz wykonano polichromie wg projektu Wiktora Gosienieckiego. W latach sześćdziesiątych XX w. i w 1994 r. kościół poddano pracom remontowym.

Opis

Kościół parafialny pw. św. Marcina w Śnieciskach usytuowany jest na niewielkim wzniesieniu położonym w centrum wsi. Nieorientowany, z prezbiterium skierowanym na północny-zachód. Otoczenie świątyni, wydzielone drewnianym ogrodzeniem z murowaną podmurówką i słupkami, stanowi zadrzewiony dawny cmentarz przykościelny z kilkoma zachowanymi nagrobkami z końca XIX i początków XX wieku oraz położoną na pn. wsch. od kościoła drewnianą, krytą dwuspadowym daszkiem XIX-wieczną dzwonnicą o otwartej konstrukcji słupowej. Oprócz nich na cmentarzu przykościelnym znajdują się grota Matki Boskiej z 1946 r. oraz niewielka kostnica.

Drewniany kościół wzniesiony został na rzucie prostokąta z węższym prezbiterium od zachodu oraz kruchtą od wschodu. Do kościoła przylegają od południa kaplica Pana Jezusa, od północy - zakrystia. Oszalowane od zewnątrz pionowym deskowaniem i wzmocnione lisicami ściany o zrębowej konstrukcji wspierają się na ceglanej podmurówce, obecnie częściowo wymienionej na betonową. Ustrój więźby dachowej oparty na podwójnym stolcu, dach kryty gontem.

Wnętrze trójnawowe, dzielone trzema rzędami słupów. Stropy nawy środkowej i prezbiterium deskowane z zaokrąglonymi narożami, stropy naw bocznych płasko deskowane, natomiast w kaplicy wykonano strop kasetonowy. Wybrzuszony do wnętrza drewniany chór wsparty jest na słupach.

Z wyposażenia na uwagę zasługują ołtarz główny z 2 poł. XVIII w., rokokowy i barokowy ołtarze boczne, belka tęczowa z późnogotyckim krucyfiksem oraz gotycka kamienna kropielnica. W prezbiterium zwraca uwagę polichromia przedstawiająca św. Marcina i osoby jej fundatorów - rotmistrza Poplińskiego i księdza Faustmanna.

Obiekt dostępny dla zwiedzających z zewnątrz. Msze Św. w niedziele o godz. 8.30 i 10.30, w dni powszednie o 18.00, w święta w dni pracy o godz. 9.00 i 18.00.

Oprac. Tomasz Łuczak, 13.10.2014 r.