Historia

Przed powstaniem obecnie istniejącego gmachu, starostwo powiatowe w Sławnie mieściło się na Przedmieściu Słupskim (Stolper Vorstadt) pod nr 38/39. Okazały gmach starostwa powstał w latach 1905-1906 na nowo zabudowywanych  terenach poza Starym Miastem.  O lokalizacji nowego budynku przed Bramą Słupską naprzeciw starej poczty zadecydowano na posiedzeniu sejmiku powiatowego dni 3 marca 1905 r. Wkrótce zakupiono od pani Fenner i mistrza rzeźnickiego Paula Boldta potrzebną działkę o powierzchni 3.700 m kwadratowych. Wmurowanie kamienia węgielnego pod nowy gmach odbyło się 16 czerwca 1905 r. Stosowny projekt opracował architekt Eduard Koch ze Słupska, który też kierował pracami. W listopadzie 1905 r. na murach budynku zatknięto wiechę, a 8 stycznia 1906 r. oddano gmach do użytku. Koszt budowy nowej siedziby władz powiatowych wyniósł 362.942, 71 marek.  Podczas 2. Wojny światowej budynek ocalał mimo niemal całkowitego zniszczenia starego miasta w  Sławnie. W 1945 r. stał się siedzibą polskich władz miejskich, którą to funkcję pełni do dziś.

Opis

Budynek położony na dawnym Przedmieściu Słupskim, na północ od sławieńskiego  Starego Miasta, po zachodniej stronie ul. Marii Curie Skłodowskiej, prowadzącej od Bramy Słupskiej w kierunku północnym, pomiędzy aleją Wojska Polskiego od południa i ul. Chopina od północy. Zwrócony elewacją frontową na wschód, ku ul. Marii Curie Skłodowskiej. Założony na rzucie zbliżonym do odwróconej litery „L”, składa się z korpusu głównego od ul. Marii Curie-Skłodowskiej i krótkiego skrzydła od ul. Chopina, przy czym obie te części stykają się pod katem rozwartym. Za budynkiem głównym położone jest podwórze gospodarcze, a przy nim,  od ul. Chopina niewielki budynek mieszczący na parterze garaże, a na piętrze mieszkanie – częściowo piętrowy, częściowo parterowy, nakryty wysokim dwuspadowym dachem.  Również za budynkiem, od alei Wojska Polskiego rozciąga się ogród starostwa.

Budynek utrzymany w formach eklektycznych z elementami neobaroku i wczesnego modernizmu. Jednopiętrowy, z wysoką sutereną mającą od strony południowej charakter niskiego parteru oraz z użytkowym poddaszem. W bryle budynku poszczególne człony wyraźnie wyodrębnione, zróżnicowane wysokością i nakryte osobnymi dachami. W korpusie głównym środkowa, zryzalitowana część z dodatkową kondygnacją mezzanina oraz skrajna południowa część z salą obrad wyższe od pozostałych partii budynku, nakryte dachami mansardowymi, niższe części gmachu – dachami dwu- i trójspadowymi. Nad klatkami chodowymi osobne dachy od strony podwórza – nad pięciobocznym ryzalitem głównej klatki schodowej – mansardowy, nad boczną klatką – trójspadowy. Dach nad częścią środkową zwieńczony wieżyczką-sygnaturką. W połaciach dachowych rozmieszczone lukarny – większe z wysokimi, ostrosłupowymi daszkami i mniejsze, o daszkach pulpitowych.  

Budynek murowany, na cokole z ciosów granitowych, otynkowany, z detalem partii cokołowej wykonanym z żółtej cegły klinkierowej. Dach pokryty dachówką karpiówką, hełm sygnaturki – blachą ocynkowaną.

Elewacje z wysokim kamiennym cokołem, oddzielonym od wyższych partii ścian ceglanym gzymsem oraz szerokim pasem żłobkowanego tynku, zwieńczone szerokim, profilowanym fryzem pod wysuniętym okapem dachu. Otwory zamknięte w większości łukiem odcinkowym, w kondygnacji przyziemia ujęte ceglanymi opaskami, na wysokim parterze – wąskimi opaskami tynkowymi, na piętrze – pozbawione obramień. Fasada piętnastoosiowa, z dwoma ryzalitami, w swej zasadniczej części jedenastoosiowa, ze środkowym trójosiowym ryzalitem głównego wejścia, w skrajnej części południowej – z czteroosiowym ryzalitem mieszczącym salę obrad. Na osi ryzalitu środkowego usytuowane główne wejście do gmachu, poprzedzone wysokimi schodami. Duży otwór wejściowy zamknięty łukiem pełnym.  Ościeża o profilu wałka zdobione ornamentem w formie wici roślinnej.  Na I piętrze, bezpośrednio nad wejściem szerokie trójdzielne okno zamknięte łukiem koszowym, pozostałe okna w obrębie ryzalitu, zarówno na parterze, jak i piętrze – dwudzielne, zamknięte – podobnie jak pozostałe otwory – łukiem odcinkowym. W kondygnacji mezzanina niewielkie okienka na przemian z wnękami powtarzającymi ich kształt. Skromny wystrój fasady ograniczony do dekoracji ornamentalnej bezpośrednio nad łukiem wejścia, w parapecie okna I piętra oraz w niszach mezzanina. W pozostałych elewacjach okna w większości trójdzielne, zamknięte łukiem odcinkowym, z wyjątkiem dużych otworów sali II piętra w południowej części korpusu.

Wnętrze dwu- i półtraktowe, z obszerną sienią położoną we frontowym trakcie za głównym wejściem oraz z dwiema klatkami schodowymi w tylnym trakcie. Obszerna główna klatka, o żelbetowej konstrukcji z ozdobnymi kutymi w metalu balustradami. W skrzydle klatka boczna dwubiegowa.  Na II piętrze., w skrajnej południowej części korpusu położona sala  obrad z zachowanym wystrojem – boazerią, architektoniczną dekoracją ścian i sufitu, a przede wszystkim witrażami z herbami miast i rodów powiatu. Ponadto w hallu klatki schodowej zachowana oryginalna posadzka ceramiczna, w sieni zielona, kafelkowa okładzina ścian, a w całym budynku – stylowa stolarka drzwiowa.

Obiekt dostępny w godzinach pracy urzędu.

Opr. Maciej Słomiński, OT NID Szczecin, 31-01-2019 r.