XVII w. Należy także do nielicznej grupy drewnianych świątyń z murowanymi zakrystiami, które mogły pełnić funkcję obronną.

Historia

Parafia rzymsko-katolicka w Siennowie erygowana została w 1390 r. Pierwszy kościół został w II poł. XVI w. zamieniony na zbór protestancki, a w 1637 r. zwrócony katolikom. Obecnie istniejący kościół powstał z fundacji właścicielki wsi Marii Ożarowskiej w 1676 r. Świątynię remontowano w latach 1812 i 1841. Zewnętrzne ściany kościoła obiegały niegdyś soboty, których ślady odkryto w 1999 r. na południowej oraz wschodniej ścianie prezbiterium. Podcienia te zostały zlikwidowane prawdopodobnie podczas remontu w 1869 r. W tym czasie kościół został także rozbudowany poprzez dostawienie kruchty do nawy od zach. W trakcie remontu kościoła w latach 70. XX w. zlikwidowano stary parapet chóru muzycznego zastępując go nowym. W sierpniu 1999 r. na kościół runął pomnikowy dąb uszkadzając prezbiterium i zakrystię. Zrębowe ściany kościoła odchylone zostały od pionu o ok. 1 m i przesunięte na podmurowaniu. Prace remontowe przy obiekcie przeprowadzono jeszcze w 1999 r. (wykonano m. in. rekonstrukcję więźby dachowej, stropu oraz murowanego szczytu zakrystii, wykonano nowe gontowe poszycie ścian, dach zakrystii pokryto gontami w miejsce dotychczasowej dachówki ceramicznej).

Opis

Kościół usytuowany jest na niewielkim wzniesieniu w południowej części wsi, ok. 50 m na zachód od drogi prowadzącej przez wieś. Tuż obok kościoła, od wschodu znajduje się murowana dzwonnica parawanowa, a w odległości ok. 25 m na północny-zachód wielki budynek nowego, murowanego kościoła. Drewniana świątynia jest zwrócona prezbiterium na północny-wschód. Jest to budowla złożona z prostokątnego, trójbocznie zamkniętego prezbiterium oraz nieco szerszej, prostokątnej nawy z niewyodrębnioną w planie kruchtą. Do prezbiterium od strony północnej przylega zakrystia na planie zbliżonym do kwadratu. Bryła świątyni jest zwarta, z wyraźnym podziałem na trzy elementy: prezbiterium z nawą, które nakryte są wspólnym dachem dwuspadowym, znacznie niższą kruchtę przekrytą dachem dwuspadowym oraz zakrystię przekrytą dachem pulpitowym, stanowiącym przedłużenie połaci dachu nad prezbiterium. W kalenicy dachu niewielka kwadratowa wieżyczka na sygnaturkę. Kościół jest budowlą drewnianą, wzniesioną w konstrukcji zrębowej. Przylegająca do prezbiterium zakrystia jest murowana z cegły, otynkowana i podpiwniczona. Ściany zewnętrzne i wewnętrzne nawy i prezbiterium wzmocnione zostały lisicami. Wszystkie dachy i ściany zrębowe pokryte są gontem, szczyty zach. nawy i kruchty oszalowane deskami w pionie. Nad wejściem do nawy od południa daszek półstożkowy, gontowy. Okna w nawie i prezbiterium prostokątne, zamknięte łukiem odcinkowym, w kruchcie dwa okna półkoliste. We wnętrzu ołtarz główny i boczne z II. poł. XVIII w., chrzcielnica z ok. poł. XVIII w. Dostęp do obiektu ograniczony. Możliwość zwiedzania wnętrza po wcześniejszym kontakcie telefonicznym

Oprac. Ryszard Kwolek, OT NID w Rzeszowie, 04.11.2014 r.