Poznaj lokalne zabytki


Wyraź zgodę na lokalizację i oglądaj zabytki w najbliższej okolicy

Zmień ustawienia przeglądarki aby zezwolić na pobranie lokalizacji
Strona korzysta z plików cookies. Dowiedz się więcej.

zespół pałacowo - folwarczny - Zabytek.pl

zespół pałacowo - folwarczny


pałac 1870 r. Siemianowice Śląskie

Adres
Siemianowice Śląskie

Lokalizacja
woj. śląskie, pow. Siemianowice Śląskie, gm. Siemianowice Śląskie

Przykład rezydencjonalnej architektury miejskiej, w stylu neogotyckim, z naturalistycznym parkiem, umiejscowionej w krajobrazie przemysłowym.

Historia

Pierwszą budowlą na terenie dzisiejszego założenia pałacowego był zamek rodziny Mieroszewskich. Zbudowany z drewna na murowanych fundamentach. Od XVI w. rozpoczęła się przebudowa zamku głównie poprzez budowanie murowanych pięter o kształtach kwadratu lub prostokąta. Wzniesiono parkan oraz wieżę usytuowaną nad wrotami nabijanymi ćwiekami i osadzonymi na masywnych żelaznych zawiasach. Ostatnim przedstawicielem rodu na michałowickim dworze był Jan Krzysztof Mieroszewski, który w 1741 r. wydał swoją córkę za mąż za pruskiego podporucznika z rodu Schwellengroebel. Następnie zespół znalazł się w posiadaniu zamożnej rodziny Rheinbabenów. Ród Rheinbabenów zmienił styl architektoniczny zameczku na neogotycki. Całe założenie było zaś przez nich utrzymywane w konwencji dworsko- ogrodowo- krajobrazowej. Dwór otoczony był przez rozległy park, w którym można było napotkać liczne groty, kaplice oraz wspaniały staw. W parku znajdowały się również zadrzewienia specjalnie przeznaczone do wypoczynku, które łączyły w sobie naturalny krajobraz z obrazem szybów górniczych. Około 1870 r. michałkowicki dwór został przebudowany. Do głównego korpusu przylegały taras i ogród zimowy. Czterokondygnacyjny budynek o powierzchni ok. 545 m² składał się z 42 pomieszczeń. Zespół wzbogacono o dekoracyjne ogrodzenia, bramy oraz lampy. W założeniu ogrodowo- parkowym znajdowały się alpinarium, ogród zimowy, dekoracyjne pnącza, altany, kaskady i staw. W 1892 roku majątek zakupił książę Hugo Hohenlohe z Ujazdu. Obiekt był ponownie przebudowany w 1909 r. wg projektu Louisa Dame. Po II wojnie światowej właścicielem zameczku stała się kopalnia „Michał”, następnie Rudzka Spółka Węglowa i Kompania Węglowa. Obiekt został zaadaptowany na zakładowy górniczy dom kultury pn. Dom Technika. W 1992 r. wojewoda katowicki podjął decyzję, by grunt wraz z budynkiem stały się własnością gminy. Rozmowy toczyły się do 2008 r. kiedy sprawę oddano pod arbitraż sądu. W 2012 r. teren przejęło miasto. Docelowo ma się on stać jednym z kilku elementów rewitalizacji dzielnicy Michałkowice. Będą w nim więc organizowane koncerty, seminaria i konferencje. Obecnie pomieszczenia dworu są dzierżawione i wykorzystywane jako restauracja i sale konferencyjne.

Opis

Zespół dworsko-parkowy zlokalizowany jest w północnej części Siemianowic, w dzielnicy Michałkowice. Park krajobrazowy o nieregularnym, wydłużonym kształcie, z promieniście zaprojektowanym układem komunikacyjnym, rozlokowany jest na długim, łagodnym stoku doliny. Dwór znajduje się w północnej części parku, w głębi założenia położony jest pagórek ze sztuczną grotą. Roślinność parku stanowią m.in.: dęby szypułkowe, dęby bezszypułkowe, kasztanowce, klony pospolite i buki.

W południowej części znajduje się neogotycki budynek z okrągłą wieżą- domek ogrodnika zaprojektowany przez Luisa Dame w 1906 r. dla służby pałacowej. Obok budynku stały szklarnie nawiązujące do architektury Bliskiego Wschodu. Dom ogrodnika popadł w ruinę, obecnie jest remontowany. Pozostałe zabudowania gospodarcze są zdewastowane. Prywatny właściciel wystąpił do Generalnego Konserwatora Z zabytków z wnioskiem o wykreślenie z rejestru zabytków.

Budynek dworu murowany z cegły, otynkowana, na planie prostokąta. Bryła niesymetryczna. Zachodnie skrzydło budynku z głównym wejściem parterowe, od wschodu dostawiony trójkondygnacyjny ryzalit z trójkątnym szczytem. Pośrodku gmachu parterowego w dwukondygnacyjnych pseudoryzalitach umieszczono wejście główne i ogrodowe. W elewacji frontowej nad głównym wejściem, które okala ozdobny ażurowy ganek, znajduje się kamienna płaskorzeźbiona data „1870”, a pod nią dwa herby - korpus kozła otoczony koroną oraz skacząc jeleń rodu Rainbabenów. Skrzydło zach. mieści część reprezentacyjną z wyłożonym boazerią holem z kominkiem, salą balową i oranżerią.

Obiekt częściowo dostępny, restauracja - w godzinach otwarcia.

Oprac. Aleksandra Bednarska, OT NID w Katowicach, 10.12.2015 r.

Rodzaj: pałac

Forma ochrony: Rejestr zabytków, Ewidencja zabytków

Inspire id: PL.1.9.ZIPOZ.NID_N_24_ZE.30501, PL.1.9.ZIPOZ.NID_E_24_ZE.24285