Zbudowany ze składek mieszkańców Mokronosa jako wotum błagalne.

Historia

Początki osadnictwa w Serafinowie sięgają XVI wieku. Brak zachowanych archiwaliów nie pozwala w sposób jednoznaczny powiedzieć coś o jego początkach. Kościół fil. pw. św. Rozalii zbudowany został ze składek wiernych z Mokronosa w latach 1707-1708, podczas szalejącego tam wówczas morowego powietrza. Na patronkę Kościoła wybrano św. Rozalię, którą już w XIII w. czczono jako orędowniczkę chroniącą od zarazy. Prośby musiały okazać się skuteczne, w 1709 roku plaga ustała. Konsekrowany w 1736 r. Wielokrotnie restaurowany m.in. w 1884 i 1902 roku. W latach 1964-65 podwyższono dach i dokonano konserwacji wnętrza.

Opis

Serafinów to niewielka miejscowość położona na zachód od Koźmina. Kościół pw. św. Rozalii usytuowany jest na niewielkim wzniesieniu w otoczeniu drzew w południowo wschodniej części wsi. Od wschodu sąsiaduje z założeniem dworskim. Jest to świątynia orientowana, drewniana o konstrukcji zrębowej, zewnątrz oszalowana, na podmurówce z kamienia polnego. Zbudowana na planie prostokąta, jednonawowa z węższym i niższym prezbiterium zamkniętym wielobocznie. Od strony północnej dostawiono niewielką zakrystię. Elewacje niskim cokołem utworzonym z kamiennej podmurówki. Ściany nawy i prezbiterium obiega na jednym poziomie wydatny okap przechodzący w elewacji zachodniej w niewielki okapnik wydzielający szczyt. Okna prostokątne zamknięte odcinkiem łuku, w obramieniach profilowanych. Nawa przykryta stropem wspartym na przyściennych słupach z zastrzałami, w prezbiterium znajduje się pozorna kolebka. Chór muzyczny wsparty na słupach. Między nawą a prezbiterium umieszczona profilowana belka tęczowa z krucyfiksem barokowo-ludowym z końca XVIII w. Przy tęczy nadwieszona ambona barokowa z 1 poł. XVII w. z malowanymi postaciami Ewangelistów na korpusie. Kościół nakryty dachami dwuspadowymi, pokrytymi dachówką, nad nawą znajduje się XIX-wieczna wieżyczka na sygnaturkę wsparta na czterech słupkach, zwieńczona metalową chorągiewką z datą 1708. W drzwiach zachowany zamek i okucia z XVIII w. We wnętrzu przyciąga uwagę barokowy ołtarz główny pochodzący z 1 poł. XVIII w. z rzeźbami śś. Stanisława i Pawła między kolumnami, Jana Nepomucena, Piotra i Boga Ojca w zwieńczeniu. W polu środkowym znajduje się obraz patronki kościoła Św. Rozalii namalowany w 1906 r. przez Juliana Wałkowskiego z Wrocławia, w zwieńczeniu obraz św. Katarzyny w. XVIII. Warte zauważenia są także dwa ołtarze boczne: lewy późnorenesansowy pocz. w. XVII z kolumienkami oplecionymi winną latoroślą, obrazem Stygmatyzacji św. Franciszka w polu środkowym i Trójcy Św. w zwieńczeniu, zawierający w predelli owalne obrazy śś. Katarzyny i Barbary oraz prawy, z 2 ćw. XVIII w. z obrazem Matki Boskiej z Dzieciątkiem 1 poł. XVII w. w polu środkowym; predella z 1 poł. XVII w. z dwoma tondami, w których malowane scenki z życia św. Rozalii. W zwieńczeniu ołtarza znajduje się obraz Ecce Homo z XVIII w. Uwagę przyciąga obraz św. Stanisława z ok. 1600 r., namalowany na desce w stylu późnorenesansowym, obraz Matki Boskiej Bolesnej z pocz. XVIII w. oraz św. Jadwigi z przełomu XVIII i XIX wieku.

Obiekt dostępny z zewnątrz. Msza św. w niedziele: 10.30

Oprac. Beata Marzęta, OT NID w Poznaniu, 17.11.2015 r.