powstała niska wieża, wieżyczka na sygnaturkę i wysokie soboty. Przed r. 1819 przebudowano zakrystię i chór muzyczny. Przed 1888 ściany i strop we wnętrzu pokryto neogotycką polichromią figuralną. W 1885 kościół utracił status świątyni parafialnej, po wybudowaniu w Sękowej murowanego kościoła. Na przełomie XIX i XX w. kościół był dokumentowany, jako cenny przykład ciesiołki gotyckiej. W czasie I wojny światowej uszkodzony, remontowany po 1918. Dalsze prace w 2 poł. XX w. W 1994 za wzorowo prowadzone prace konserwatorskie świątyni i jej opiekunowi przyznano medal Prix Europa Nostra. W 2003 wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Budowla późnogotycka, przykład gotyku w sakralnym budownictwie drewnianym. Kościół drewniany, wzniesiony w konstrukcji zrębowej, na planie wydłużonego prostokąta, z węższym, wielobocznie zamkniętym prezbiterium. Fundament wykonany z kamienia łamanego. Ściany zbudowane z ręcznie ociosanych bierwion modrzewiowych, w zwęgłowaniach związanych na zamek, bez ostatków. Wieża na rzucie kwadratu, konstrukcji słupowo-ramowej, otwarta w przyziemiu. Kościół obiegają otwarte soboty. Więźba dachowa konstrukcji storczykowej, z systemem zaskrzynieniowym. Dach nad nawą, prezbiterium i zakrystią wspólny, jednokalenicowy, dwuspadowy, z połaciami nad nawą przedłużonymi na zaskrzynienia, pokryty gontem. W kalenicy wieloboczna wieżyczka na sygnaturkę, z latarnią, z ostrosłupowym, blaszanym hełmem. Wieża z pozorną izbicą o ścianach szalowanych pionowo deskami, nakryta hełmem kopulastym pokrytym gontami, zwieńczonym ośmioboczną latarnią, nakrytą blaszanym hełmem kopulastym. Kościół jednonawowy. Przy prezbiterium od północy nowsza zakrystia. Wnętrze kościoła dostępne przez trzy wejścia: do nawy od zachodu i południa oraz z zakrystii. Nawę od południa i prezbiterium od południa i północy doświetlają zdwojone okna W ścianie prezbiterium od wschodu dwa otwory okienne zamknięte łukiem trójlistnym. W kościele znajdują się trzy ciesielskie portale późnogotyckie. Najbogatszy portal od zachodu zwieńczony jest łukiem trójlistnym w ośli grzbiet, z dwoma palmetami w narożnikach. Do wyposażenia należą: ołtarz główny z początku XVII w. oraz współczesne ołtarze boczne. W ołtarzu głównym obraz z XVI w. Cenna późnogotycka, kamienna chrzcielnica z datą 1522. Ponadto sprzęty i obrazy z końca XIX w w duchu historyzmu.