Historia

Wzniesiona została w 1876 roku. Około 1938 roku zaadaptowana na młyn parowy.

Opis

Budynek położony w zachodniej części wsi. Hala gorzelni na planie prostokąta połączona prostokątnym łącznikiem z zachodnim ośmiobocznym skrzydłem. Po południowo-zachodniej stronie budynku komin. Budynek murowany z cegły, nietynkowany. Obiekt podpiwniczony o zróżnicowanej liczbie kondygnacji zależnej od podziału funkcjonalnego. Centrala część dwukondygnacyjna, pozostałe jednokondygnacyjne, oprócz skrzydła ośmiobocznego wszystkie z poddaszem. Poszczególne części budynku kryte oddzielnymi dachami jednospadowymi, dwuspadowymi i wielospadowymi z pokryciem z papy. Elewacje ceglane, na kamienno-ceglanym cokole, dzielone wertykalnie rytmem lizen. Otwory okienne zróżnicowane pod względem wysokości i szerokości oraz materiału, zamknięte odcinkowo. Podziały horyzontalne podkreślone gzymsami podokiennymi oraz ozdobnymi fryzami w zwieńczeniach elewacji, które dodatkowo dekorowane są okulusami. Komin na dwustopniowym cokole. W dolnej partii czteroboczny, wyżej sześcioboczny, trzon zaś okrągły zwężający się ku górze. Wnętrze z podziałami związanymi z adaptacją gorzelni na młyn. W tylnym trakcie zachowana pierwotna wysokość hali z kolumnami żeliwnymi. W ośmiobocznym skrzydle pełniącym funkcję magazynu spirytusu obecnie znajdują się mieszkania. Z dawnego wyposażenia zachował się gniotownik sprzed 1938 roku firmy Gebruder Buhler Ozwil Schwetz.

Własność prywatna, zabytek dostępny z zewnątrz

Oprac. Kamila Witkowska, OT NID w Toruniu, 29.10.2014 r.