Poznaj lokalne zabytki


Wyraź zgodę na lokalizację i oglądaj zabytki w najbliższej okolicy

Zmień ustawienia przeglądarki aby zezwolić na pobranie lokalizacji
Strona korzysta z plików cookies. Dowiedz się więcej.

kościół parafialny pw. św. Wojciecha - Zabytek.pl

kościół parafialny pw. św. Wojciecha


kościół 1833 r. Rusko

Adres
Rusko, Szkolna 1

Lokalizacja
woj. wielkopolskie, pow. jarociński, gm. Jaraczewo - obszar wiejski

Kościół pw.św.Wojciecha jest przykładem budownictwa o konstrukcji szkieletowej z wypełnieniem ceglanym.

Stanowi przykład wiejskiej świątyni charakterystycznej dla regionu.

Historia

Pierwszy kościół w Rusku - koniec XIV w.

1613 r. - budowa nowego drewnianego kościoła

Obecny szkieletowy kościół zbudowano w 1833 r. z fundacji Objezierskich

1913 r. - restauracja kościoła i dobudowanie kaplicy od północy

l. 90. XX w. - modernizacja wnętrza, wymiana podłogi drewnianej na płytki marmurowe, boazeria na ścianach wewnętrznych, wykonanie podsufitki stropu

kon. lat 90. XX w. wykonanie nowych ławek, konfesjonału

Po 2000 r. remont dachu oraz ścian kościoła.

Opis

Rusko jest wsią o metryce średniowiecznej, a najstarsza wzmianka o niej pochodzi z końca XIV wieku. Zapewne w tym czasie w Rusku istniał kościół i był filią parafii w Cerekwicy. Właścicielami wsi byli przedstawiciele rodu Zarembów. W 1587 roku dziedzicami Ruska byli Bielawscy. W 1613 roku ówczesny dziedzic Ruska Wojciech Suchorzewski wzniósł nowy drewniany kościół. Dzięki jego staraniom utworzono w Rusku parafię, którą erygowano 28.06.1617 roku. Konsekracja kościoła pw. św. Wojciecha przez biskupa sufragana Jana Trach-Gnińskiego miała miejsce 10 maja 1626 roku. Obecny, szachulcowy kościół, z drewnianą wieżą stanął w 1833 roku. Właścicielami Ruska byli wówczas Objezierscy. Od 1870 roku Rusko należało do hrabiego Zygmunta Czarneckiego. Ostatnim przedwojennym właścicielem był Marian Czarnecki. Gruntowna restauracja świątyni miała miejsce w 1913 roku. Wówczas dobudowano kaplicę od północy.

Kościół usytuowany jest w centrum wsi, po południowej stronie drogi z Jarocina do Jaraczewa. Na wschód od świątyni rozciąga się założenie pałacowo-parkowo-folwarczne. Orientowany kościół, otacza zadrzewiony i porośnięty trawą teren dawnego cmentarza ograniczony parkanem z metalowych prętów, osadzonych na kamienno-ceglanym murku pomiędzy ceglanymi słupami. Od północy na jego teren prowadzi ozdobna kuta brama z dwoma furtkami. Od południa, teren cmentarza skomunikowany jest poprzez furtkę z plebanią. Wokół kościoła alejka wyłożona kamieniem. Na cmentarzu przykościelnym pomiędzy kaplicą i kruchtą na wysokim postumencie postawiono barokową figurę NMP z 1763 roku (nr rejestru 374/B z 14.02.1975 r.). W narożniku pomiędzy prezbiterium i kaplicą znajdują się trzy kamienne nagrobki: Józefa Ziemięckiego (zm. 1868 r.), ks. Cypryana Piotrowskiego (zm. 1854 r.) i Karola Tarnowskiego (zm. 1845 r.). Po południowej stronie budynku ustawiona została kamienna figura patrona kościoła - św. Wojciecha (XIX w.). W narożniku północno-zachodnim cmentarza usytuowano dzwonnicę z XIX wieku o otwartej konstrukcji drewnianej krytej gontem.

Orientowany, jednonawowy kościół o konstrukcji szkieletowej z wypełnieniem ceglanym, otynkowanym, na podmurówce ceglanej. Zakrystia murowana z cegły. Wieża o konstrukcji drewnianej, słupowej, oszalowana. Kościół o prostokątnej nawie, z niewyodrębnionym architektonicznie, równym szerokości nawy prezbiterium od wschodu zamkniętym trójbocznie i wieżą od zachodu. Od południa przylegają dwie prostokątne przybudówki - zakrystia i nowa kostnica. Od północy przylega kaplica zamknięta trójbocznie. Kościół jest częściowo podpiwniczony, pod prezbiterium. Nawę i prezbiterium równej wysokości nakrywa wysoki dach dwuspadowy o lekko załamanych połaciach, od wschodu nad prezbiterium trójpołaciowy. Dachy kościoła pokryte dachówką ceramiczną karpiówką. Bryłę kościoła urozmaicają przybudówki. Wieża kościoła trójkondygnacyjna wtopiona w bryłę nawy. Elewacje kościoła z prostokątnymi oknami i drzwiami zaakcentowane ciemnymi belkami rygla oraz jasnymi ceglanymi i otynkowanymi wypełnieniami. Wnętrze kościoła zmodernizowane, ściany otynkowane i pomalowane na biało, w dolnej partii pokryte nową boazerią. Belkowy strop w nawie, prezbiterium i kaplicy z nową podsufitką z desek. Deskowaną podłogę zamieniono na marmurowe płyty. Od zachodu znajduje się drewniana empora muzyczna wsparta na słupach. Wyposażenie kościoła z pocz. XVII w. (3 ołtarze) oraz chrzcielnica z pocz. XX wieku. Pozostałe wyposażenie z końca XX wieku.

Zabytek dostępny z zewnątrz. Możliwość zwiedzania po wcześniejszym uzgodnieniu. Bliższe informacje na temat parafii oraz godziny mszy św. są podane na stronie parafii i archidiecezji poznańskiej. Adres mailowy do parafii: rusko@archpoznan.pl

Oprac. Teresa Palacz, OT NID w Poznaniu, 05.11.2015 r.

Rodzaj: kościół

Styl architektoniczny: nieznana

Materiał budowy:  szachulcowe

Forma ochrony: Rejestr zabytków, Ewidencja zabytków

Inspire id: PL.1.9.ZIPOZ.NID_N_30_BK.156273, PL.1.9.ZIPOZ.NID_E_30_BK.56446