Architektura kościoła nawiązuje do czeskich barokowych realizacji z kręgu Dientzenhoferów.

Historia

Kościół zbudowany w latach 1727-1735, z fundacji hrabiny Marianny von Hatzfeldt i jej braci Franza oraz Antona Lothara, wikariusza generalnego katedry wrocławskiej. Powstał jako świątynia parafialna nowo erygowanej parafii. Prace budowlane prowadził wrocławski budowniczy Christoph Hackner. Autorstwo projektu wiązane jest z osobą wykształconego we Włoszech i Czechach architekta Christopha Tauscha. Prace kamieniarskie wykonane zostały we wrocławskim warsztacie J. A. Karingera. Renowacja kościoła prowadzona była w roku 1935, 1957 oraz pod koniec lat 90 XX wieku.

Opis

Kościół położony jest w środkowej części miejscowości, po pn. stronie drogi prowadzącej ze Żmigrodu do Milicza. Otoczony nieczynnym cmentarzem. Jednonawowy z prostokątnym, trójbocznie zamkniętym prezbiterium oraz dostawioną od zach., na osi korpusu, wieżą. Po obu stronach prezbiterium umieszczone zostały aneksy pełniące funkcje kaplicy i zakrystii. Czteroprzęsłowa nawa wzniesiona została na planie prostokąta, z wnętrzem rozwiązanym jako owal, w który wpisano cztery, przenikające się elipsy, wyznaczone przez szerokie filary z parami wklęsłych pilastrów, zwieńczonych wklęsłymi odcinkami profilowanego belkowania. Między parami pilastrów znajdują się wysokie, sięgające belkowania wnęki, zamknięte łukiem półkolistym , w których umieszczono otwory okienne. Nawę przykrywa pozorne nieckowe sklepienie z ramową dekoracją złożoną z gurtów, oraz pól o wklęsłowypukłych krawędziach. W zach. narożach nawy, w kondygnacji I wyznaczono pomieszczenia na planie sferycznych trójkątów, otwarte do nawy i oświetlone otworami okiennymi o wykrojowym kształcie, umieszczonymi w fasadzie. Prezbiterium przykryte zostało spłaszczoną kopułą, aneksy przy prezbiterium sklepieniami zwierciadlanymi. Elewacje nawy i prezbiterium ozdobione dekoracją ramową, rozczłonkowane są wąskimi pilastrami. W nawie otwory okienne zamknięte łukiem nadwieszonym, ujęte uszakowymi opaskami. Fasada trójosiowa z dwukondygnacyjną wieżą w osi środkowej. Wieża częściowo wtopiona w korpus, połączona została z fasadą spływami wolutowymi. Dolna kondygnacja wieży o wyokrąglonych narożach, kondygnacja górna o narożach wklęsłych, przykryta niewysokim czterospadowym hełmem. W osiach bocznych fasady w kondygnacji I niewielkie wykrojowe otwory okienne; w kondygnacji górnej wysokie okna zamknięte łukiem nadwieszonym. Na osi wieży otwór wejściowy zamknięty łukiem pełnym, ujęty piaskowcowym portalem.

Kościół z jednorodnym późnobarokowym wyposażeniem z ok. 1735 roku, na które składa się ołtarz główny, dwa architektoniczne ołtarze boczne, ambona i chrzcielnica oraz stojący niegdyś w kaplicy ołtarz Matki Boskiej Różańcowej. W niewielkim otworze okiennym, w pd. ścianie prezbiterium umieszczono witraż z herbem rodziny von Hatzfeldt.

Wstęp na teren przykościelny bez ograniczeń. Wnętrze dostępne za zgodą proboszcza.

Oprac. Maria Czyszczoń, OT Nid we Wrocławiu

Data przygotowania noty

31-10-2014 r.