Historia

Parafia raciechowicka powstała przed 1325. Kościół obecny zbudowano w 1720 na miejscu poprzedniej świątyni z XVII w. Prawdopodobnie zachowano z niej prezbiterium, do którego dołączono nową strukturę. W 1887 kościół otrzymał organy z wytwórni T. Falla w Szczyrzycu. 1902 świątynię gruntownie przebudowano: przedłużono nawę, a zamiast wieży wzniesiono kruchtę z pięterkiem dzwonowym. W 1937 dach kościoła i dzwonnicy pokryto gontem. Ostatni remont w 2004.

Opis

Kościół jednonawowy, konstrukcji zrębowej, oszalowany, pokryty gontami. Od zachodu do nawy dostawiona kruchta z piętrem dzwonowym. Nawa wyższa i szersza od prezbiterium. Dach dwukalenicowy, kryty gontem. Do ściany prezbiterium dobudowana od północy drewniana kapliczka z krucyfiksem z XVIII w. oraz piętrowa zakrystia, ze skarbczykiem na pięterku. Od strony północnej zachowała się część sobót. Charakterystyczne nadproże portalu wiodącego do zakrystii, profilowane w kształcie trójliścia. Stropy i ściany kościoła pokrywa polichromia na z 1. ćwierci XX stulecia, w której dominuje dekoracja kwietna. Wewnątrz świątyni podziwiać można przede wszystkim wyposażenie rokokowe z 1779. Autorem ołtarzy najprawdopodobniej jest snycerz i rzeźbiarz Piotr Kornecki, pracujący także w Bochni, Zakliczynie i Gdowie. W ołtarzu głównym m.in. obrazy Matki Boskiej z Dzieciątkiem (Szkaplerznej) z XVI w., i św. Katarzyny Aleksandryjskiej. W ołtarzu bocznym obrazy św. Sebastiana i św. Jakuba, a w prawym Św. Rodziny i św. Teresy. z XVIII w. Rokokowa ambona, barokowa chrzcielnica i kropielnica z XVIII w. Na zewnątrz, w obszarze dawnego cmentarza, epitafia dawnych właścicieli Raciechowic oraz zdobiona znakiem krzyża płyta ołtarzowa pochodząca rzekomo z pierwszego kościoła (XIII w.). Obok świątyni wolnostojąca, drewniana zabytkowa dzwonnica.

Obiekt dostępny. Dni powszednie 18:00 (zimą 17:00). Niedziele i święta - 7:30, 9:00, 11:30, 16:00. Klucze na plebanii.

Oprac. Roman Marcinek, OT NID w Krakowie, 20.03.2015 r.