Usytuowanie i opis

Grodzisko położone jest około 1 km na północny zachód od centrum wsi, na krawędzi pradoliny Bobru. Teren jest zalesiony i podlega Lasom Państwowym.

Grodzisko w Podgórzycach charakteryzuje się głównym trzonem w formie kopca założonego na planie owalu, w górnej płaszczyźnie o wymiarach około 20 x 30 m i wysokości we wschodniej części do 3 m. Po stronie północnej znajdują się podwójna fosa i dwa wały. Fosa wewnętrzna liczy 10 m szerokości, zaś wał od strony zewnętrznej do 13 m szerokości i około 1-1,5 m wysokości. W przypadku następnej fosy i wału ich szerokości nie przekraczają 8 m. Tę część grodziska przecina grobla, będąca prawdopodobnie pozostałością dawnego wjazdu. Na majdanie pod darnią stwierdzono warstwę kulturową i nieznacznej miąższości oraz relikty muru zbudowanego z otoczaków.

Historia

Grodzisko w Podgórzycach zostało założone we wczesnym średniowieczu i funkcjonowało od około połowy X do połowy XIII w. (fazy D-E wg W. Hensla). Według Dominika Nowakowskiego w drugiej połowie XIII-XIV w. w miejscu tym istniał zamek typu przejściowego. Z tego miejsca pochodzi bliżej nieokreślona liczba ułamków późnośredniowiecznej ceramiki naczyniowej, w tym tzw. stalowoszarej, oraz kilka fragmentów podków i prawdopodobnie półkosek.

Stan i wyniki badań

Grodzisko było penetrowane podczas badań powierzchniowych w okresie międzywojennym, a także po II wojnie światowej (1984, 2007). W 1994 r. przeprowadzono badania sondażowe. Pozyskanie materiałów utrudniało pokrycie grodziska trawą. We wcześniejszych opracowaniach umieszczano chronologię stanowiska we wczesnym średniowieczu, natomiast Dominik Nowakowski sytuuje tu tzw. zamek typu przejściowego z drugiej połowy XIII-XIV w., co nie powinno wykluczyć istnienia starszego założenia obronnego.

Grodzisko jest dostępne przez cały rok. Istnieje możliwość dojścia drogą leśną od strony wsi Podgórzyce.

Oprac. dr Krzysztof Garbacz, OT NID w Zielonej Górze, 29.11.2017 r.