Wewnątrz znajduje się barokowy ołtarz główny z XVIII w., z gotycką figurą Matki Boskiej z Dzieciątkiem z XV w. oraz barokowymi obrazami z XVIII w.

Historia

Pleszew otrzymał prawa miejskie w 2 poł. XIII w., najstarszy dokument potwierdzający miejski charakter Pleszewa pochodzi z 1283 r. Do 1833 r. był miastem szlacheckim, następnie samorządowym. Pierwsza wzmianka źródłowa o kaplicy w Pleszewie pochodzi z roku 1444. Dzisiejszy kościół pw. św. Floriana pełnił początkowo, najprawdopodobniej od schyłku XV w. funkcję kaplicy cmentarnej i dopiero później podniesiony został do rangi kościoła. W 1745 r. ks. Ludwik Pełka, ówczesny kanonik kolegiaty chockiej i proboszcz pleszewski przeprowadził gruntowny remont kościoła. Naprawiono prezbiterium murowane z cegieł i pochodzące przypuszczalnie z przełomu XV i XVI w., do którego dostawiono drewnianą nawę. Tak rozbudowany zachował się do dnia dzisiejszego. Kolejny remont kościoła przeprowadził w 1838 r. ks. Szubczyński. W 2 poł. XIX w. ks. Bielawski przeprowadził prace remontowo-budowlane przy drewnianej nawie głównej. W końcu XIX w. dobudowano kruchty. Parafię erygowano w 1925 r., ale zarząd nad nią powierzono każdorazowym proboszczom parafii Ścięcia św. Jana Chrzciciela w Pleszewie. Dopiero 20 lipca 1953 r. Prymas polski kardynał Stefan Wyszyński usamodzielnił parafię i mianował pierwszym jej proboszczem ks. Jana Szmeltera. W latach 1953-54 przeprowadzono gruntowny remont kościoła, zmieniono zewnętrzny szalunek ścian. W l. 80. XX w. wymieniono drewnianą podłogę na posadzkę betonową. W 1988 r. poszerzono chór, a w 1990 r. pomalowano wnętrze kościoła. W 2001 r. zaimpregnowano ściany drewniane i dach kościoła. Ostatnie prace restauracyjne przeprowadzone zostały w latach 1988-1990.

Opis

Pleszew to obecnie miasto powiatowe, położone ok. 28 km na północny zachód od Kalisza, przy drodze do Poznania. Kościół znajduje się w zachodniej części miasta, przy ulicy Poznańskiej, na terenie dawnego cmentarza przykościelnego, do którego od północy przylega nowy cmentarz grzebalny.

Świątynię pod wezwaniem św. Floriana, tworzy szerokie, murowane prezbiterium, zamknięte ścianą prostą, otynkowane i oszkarpowane, do którego przylega drewniana nawa zbudowana na planie kwadratu, ze ścianą zachodnią zamkniętą trójbocznie. Ma ona wysokość równą wysokości prezbiterium i została wzniesiona w konstrukcji zrębowej i oszalowana. Korpus główny kościoła założony na planie prostokąta zamkniętego od zachodu trójbocznie. Składa się on z murowanego prezbiterium na planie kwadratu, które pierwotnie było kaplicą, otwartego dużą zamkniętą półkoliście arkadą na nawę główną, skomunikowaną z kruchtą wejściową przylegającą do trójbocznego zamknięcia nawy, poprzedzoną schodami wejściowymi. Od północy do bryły głównej przylega zakrystia skomunikowana bezpośrednio z prezbiterium. Od południa do nawy głównej przylega kruchta boczna otwarta na nawę arkadą zamkniętą od góry łukiem zbliżonym do koszowego. Bryła kościoła rozczłonkowana, niepodpiwniczona, jednokondygnacyjna, zróżnicowana wysokością poszczególnych członów. Nad nawą i prezbiterium dach dwuspadowy, nad trójbocznym zamknięciem nawy w dolnej części lekko załamany, nad zakrystią dach pulpitowy, kryty gontem. Nad nawą umieszczona jest wieżyczka na sygnaturkę nakryta dachem namiotowym i zwieńczona krzyżem. Na ścianie południowej prezbiterium, do którego dostawiona jest zakrystia od północy, znajduje się od zewnątrz ostrołukowa blenda, w której znajdowała się późnogotycka rzeźba Pieta z XVI w. W prezbiterium znajduje się pozorne sklepienie kolebkowe, a w nawie , zaopatrzonej w okna zamknięte odcinkiem łuku, strop pseudokasetonowy. Wewnątrz, przy zachodniej ścianie nawy, mieści się chór muzyczny wsparty na czterech słupach.

W barokowym ołtarzu głównym, w polu środkowym późnogotycka rzeźba Matki Bożej z Dzieciątkiem z końca XV w., a na zasuwie obraz św. Sebastiana. Natomiast w polach bocznych umieszczone są obrazy przedstawiające św. Michała Archanioła i św. Gabriela Archanioła wykonane w 1707 r. przez Joannesa Wróblewskiego, a na bramkach wyobrażenia dwóch zakonników. W zwieńczeniu ulokowany jest obraz św. Floriana patrona świątyni. W barokowych ołtarzach bocznych z rzeźbami śś. Floriana, Jadwigi, Jerzego i Leonarda znajdują się obrazy Matki Bożej Nieustającej Pomocy z połowy XVII w. i św. Antoniego z Dzieciątkiem.

Dostępny w czasie mszy.

Oprac. Beata Marzęta, OT NID w Poznaniu, 24-05-2017 r.