Wzniesiony został w 1840 r. w miejscu starego dworu, przebudowany w końcu XIX w., otoczony krajobrazowym parkiem.

Historia

Wieś Pietronki wzmiankowana po raz pierwszy w 1403 r. Założycielem wsi był krakowski mieszczanin Hanco syn Piotra. Pałac wzniesiony został prawdopodobnie w 1840 r. dla Hermanna von Leipzigera z okazji ślubu z hrabianką Eweliną von Rittberg. W XIX w. wieś znajdowała się w rękach niemieckich, później należała do Bninskich i Strzyżowskich. W 1901 roku pałac został całkowicie przebudowany przez Ignacego Bninskiego, prezesa Towarzystwa Sztuk Pięknych w Poznaniu. W 1926 r. właścicielką Pietronek była Helena Bnińska. Po 1945 r. upaństwowiony pałac użytkowany był przez Państwowe Gospodarstwo Rolne. W latach 1983-1988 przeprowadzono w palcu kapitalny remont i zaadaptowano go na obiekt szkoleniowy z restauracją.

Opis

Założenie pałacowo-parkowe usytuowane jest w północnej części Pietronek. Pałac elewacją frontową skierowany jest na wschód. Budynek otoczony jest parkiem krajobrazowym. Po wsch. stronie zespołu usytuowane są zabudowania folwarczne.

Płac wzniesiony został na rzucie prostokąta z dwoma sympatrycznymi, półkolistymi ryzalitami od zach., z niewielkim, na rzucie pięciobocznym, ryzalitem od pn., prostokątnym skrzydłem od pd., tarasem i portykiem filarowym od wsch. Główne wejście do pałacu znajduje się w osi elewacji wschodniej. Poprzedza je portyk z czterema kolumnami. Jest to budynek podpiwniczony, dwukondygnacyjny. Poszczególne części budynku nakryte są płaskimi dachami, z nadbudowaną częścią od zach., ograniczone balustradą.

Pałac jest budynkiem murowanym z cegły, na cokole z kamieni i cegły. Jego ściany zostały otynkowane. Dachy pokryte są papą. Wnętrza nakrywają drewniane stropy z podsufitką. Klatki schodowe są drewniane. Elewacje podzielone gzymsem między-piętrowym wieńczy gzyms profilowany, nad którym znajduje się attyka w formie balustrady. Zwieńczone nadokiennikami okna w większości prostokątne ujęte są opaskami. Wyróżniają się dwa okna w elewacji frontowej na parterze i w północnym ryzalicie, zamknięte półkoliście. Elewacja frontowa jest dwukondygnacyjna i siedmioosiowa, z reprezentacyjnym wejściem umieszczonym w osi budynku, poprzedzonym filarowym portykiem, z balkonem i balustradą. Elewację zach. ozdabiają dwa owalne balkony na piętrze.

Pałac otacza park, o powierzchni blisko 7, 5 hektarów, o urozmaiconej konfiguracji z zachowanym częściowo czytelnym układem ścieżek. Wyróżnia go drzewostan i zachowane aleje.

Zabytek dostępny dla zwiedzających.

Oprac. Radomiła Banach, OT NID w Poznaniu, 10.11.2015 r.