Poznaj lokalne zabytki


Wyraź zgodę na lokalizację i oglądaj zabytki w najbliższej okolicy

Zmień ustawienia przeglądarki aby zezwolić na pobranie lokalizacji
Strona korzysta z plików cookies. Dowiedz się więcej.

kościół parafialny pw. św.św. Piotra i Pawła - Zabytek.pl

kościół parafialny pw. św.św. Piotra i Pawła


kościół 2. poł. XIII w. Pakosławice

Adres
Pakosławice, 7a

Lokalizacja
woj. opolskie, pow. nyski, gm. Pakosławice

Świątynia należy do typu jednonawowych, bezwieżowych kościołów z wyodrębnionym prezbiterium z absydą.

Mimo późniejszych nawarstwień zachowała czytelne romańskie cechy, w tym m.in. kamienny portal.

Historia

Kościół powstał w 2 ćw. XIII w. Wezwanie św. św. Piotra i Pawła otrzymał w 1491 roku. W czasach nowożytnych do jednonawowego korpusu z absydowo zamkniętym prezbiterium dostawiono wieżę przykrytą hełmem. Nawę zaś, dotąd nakrytą stropem, przesklepiono (w tym celu mury obwodowe nawy zostały wsparte szkarpami). Na pocz. XIX w. przekształcono lub nadbudowano wieżę, a do prezbiterium dostawiono zakrystię. Podczas prac konserwatorskich w latach 1932-1933 wykonany został nowy portal płd. a także polichromie wnętrz i prawdopodobnie stolarka drzwiowa.

Opis

Kościół położony jest we wschodniej części wsi, w otoczeniu niewielkiego cmentarza z nagrobkami z pocz. XX w. Ogrodzony kamienno-ceglanym, XVI-w. murem. Późnoromańska budowla jest orientowana, jednonawowa, z węższym prezbiterium zamkniętym półkolistą absydą. Od zachodu do oszkarpowanej nawy przylega klasycystyczna wieża. Wtórne są także kruchta i zakrystia. Nad nawą i prezbiterium dachy dwuspadowe, nad wieżą namiotowy. Świątynia wymurowana jest z cegły z użyciem kamienia polnego (część romańska w tzw. opus emplectum), detale architektoniczne wykonano z granitu. Kamienny portal w zach. ścianie nawy pierwotnie, przed powstaniem wieży był portalem zewnętrznym. Jego forma pozwala datować budowę kościoła na 2 ćw. XIII w.: ostrołukowy, jednouskokowy, z parą kolumienek na postumentach. Talerzowe głowice kolumn ujęte są wałkami i, poniżej, ozdobione ornamentem sznurowym. Negatywowy ślad na archiwolcie to pozostałość po wałku wspartym na głowicach. Elewacje są otynkowane (w zakrystii odsłonięty jest kamienny wątek muru), otwory okienne i drzwiowe zamknięte są łukiem. Nad głównym wejściem w półkoliście zamkniętych niszach znajdują się kamienne figury patronów kościoła (pocz. XIX w.). We wschodniej ścianie zakrystii wmurowane jest kamienne epitafium proboszcza Mechsego, zm. 1606. Wnętrza o współczesnym wystroju nakryte są sklepieniami, w prezbiterium sklepieniem krzyżowo-żebrowym (2 ćw. XIII w.). W zach. części nawy jest drewniany chór muzyczny wsparty na słupach (1 poł. XIX w.). Wyposażenie: ambona, chrzcielnica, kropielnice, pochodzi z pocz. XIX w.

Zabytek dostępny.

Oprac. Joanna Szot, OT NID w Opolu, 1.10.2014 r.

 

Rodzaj: kościół

Styl architektoniczny: romański

Materiał budowy:  kamienne

Forma ochrony: Rejestr zabytków, Ewidencja zabytków

Inspire id: PL.1.9.ZIPOZ.NID_N_16_BK.19030, PL.1.9.ZIPOZ.NID_E_16_BK.21466