Poznaj lokalne zabytki


Wyraź zgodę na lokalizację i oglądaj zabytki w najbliższej okolicy

Zmień ustawienia przeglądarki aby zezwolić na pobranie lokalizacji
Strona korzysta z plików cookies. Dowiedz się więcej.

zespół d. kościoła ewangelickiego - Zabytek.pl

zespół d. kościoła ewangelickiego


kościół data nieznana Nałęcza

Adres
Nałęcza

Lokalizacja
woj. wielkopolskie, pow. chodzieski, gm. Szamocin - obszar wiejski

Kościół poewangelicki, obecnie rzymsko-katolicki, parafialny pw.św.Józefa, wybudowany w 1845 dla ewangelickiej gminy wyznaniowej, jest przykładem neogotyckiej architektury sakralnej powstałej w związku z rozwojem osadnictwa niemieckiego w pasie nadnoteckim w Wielkopolsce.

Jest cennym świadectwem wielokulturowego dziedzictwa Wielkopolski.

Historia

Nałęcza (Raczyn) założony został 1814 r. przez Raczyńskich dla niemieckich osadników. Kościół murowany z 1845 roku, wzniesiony dla parafii ewangelicko-augsburskiej w stylu neogotyckim. Jest orientowany, jednonawowy, wybudowany na podmurówce z ciosów granitowych. Parafia erygowana została w 1947 roku.

Opis

Nałęcza (Raczyn), to rozległa wieś położona w dolinie Noteci na zachód od Szamocina. Kościół usytuowany jest w centralnej części wsi na nieregularnym placu w otoczeniu drzew z budynkiem dawnej pastorówki, obecnie plebani, od strony północno-wschodniej.

Kościół jest orientowany, wzniesiony na planie prostokąta, z węższym, prosto zamkniętym prezbiterium z przylegającą do niego od północy zakrystią. Do nawy od strony północnej przylega niewielka kruchta, od strony zachodniej kwadratowa wieża z przedsionkiem mieszczącym klatkę schodową. Korpus główny kościoła nakryto wysokim dachem dwuspadowym, wieżę wieńczy smukły hełm z glorietą. Wszystkie połacie dachu pokryte są dachówką.

Pierwotnie ściany budowli wzniesiono w konstrukcji ryglowej, zostały przebudowane i obecnie są murowane z cegły i otynkowane. Elewacje boczne są pięcioosiowe z wysokimi oknami zamkniętymi półkoliście.

Wnętrze trójnawowego kościoła rozdzielone zostało filarami i półkolistymi arkadami. Zachowała się oryginalna empora organowa z prospektem.

Pastorówkę wzniesiono na rzucie prostokąta z dwukondygnacyjnym pseudoryzalitem zwieńczonym trójkątnym szczytem od frontu, i z werandą od ogrodu. Budynek jest podpiwniczony, jednokondygnacyjny, z użytkowym poddaszem, który nakryto dwuspadowym dachem. Budynek, murowany z cegły, został otynkowany. Bogaty wystrój elewacji urozmaicono ceglanym detalem architektonicznym w partii cokołu, wokół okien oraz w narożach i gzymsach budynku. Szczyt ryzalitu wykonany został w konstrukcji szkieletowej, weranda w drewnianej. We wnętrzu zachował się pierwotny układ pomieszczeń, stolarka okienna i drzwiowa.

Zabytek dostępny do zwiedzania z zewnątrz.

oprac. : Radomiła Banach, 30-10-2015 r.

Dane obiektu zostały uzupełnione przez użytkownika Tadeusz Rzepka.

Rodzaj: kościół

Forma ochrony: Rejestr zabytków

Inspire id: PL.1.9.ZIPOZ.NID_N_30_ZE.53913