Historia

Wiejska kapliczka dzwonnica według przekazów ustnych ufundowana przez jednego z mieszkańców wsi Karola Mika. Zbudowana w 1820 roku. Przy kapliczce gromadzili się mieszkańcy na odmawianie różańca albo na nabożeństwa majowe. Kapliczka pełniła funkcję ostrzegawczą, ale też oznajmiała „Anioł Pański”, wizytę księdza u obłożnie chorego, a także „odejście do wieczności” kolejnego mieszkańca. Drewniana i polichromowana rzeźba św. Nepomucena umieszczona została we wnęce kapliczki dla zapewnienia ochrony wsi przed powodzią i klęską nieurodzaju. Na wieży zachowany dzwon z 1806 roku. W latach 80’ XX wieku zdjęto osłabione tynki zewnętrzne. Nowa wyprawa tynkarska, którą nałożono, znacznie odróżniała się od poprzedniej zbyt widoczną fakturą. Zadaszenie kapliczki jeszcze do roku 2003 w całości było nakryte łupkiem, który zastąpiono dachówką spojoną bitumitem. Elewacje frontowa, północna i południowa są znacznie przekształcone, pokryte ceglaną okładziną. We wnętrzu kapliczki podłoga została wyłożona kafelkami, a drewniane okiennice zastąpiono plastikowymi oknami. Brak dostatecznej wentylacji, odwodnienia, wyłożenie posadzki kafelkami i montaż plastikowych okien spowodowały duże zawilgocenie i zagrzybienie ścian wewnątrz kapliczki.

Opis

Kapliczka usytuowana w środku północnej części miejscowości, od zachodu graniczy z zabudowaniami gospodarczymi posesji nr 26. Wolnostojąca, zwrócona frontem w stronę wschodnią. Murowana, otynkowana. Dwukondygnacyjna. Dolna kondygnacja wzniesiona na planie prostokąta z półkolistą absydą od zachodu, pokryta dachem dwuspadowym, nad absydą dach półstożkowy. Pokrycie dachu z dachówki bitumicznej. Od dwukondygnacyjnej, kwadratowej o ściętych narożnikach wieży oddziela ją gzyms. Elewacja frontowa jednoosiowa, pokryta okładziną ceglaną, pośrodku wejście zamknięte łukiem. W wejściu drzwi dwuskrzydłowe, drewniane, częściowo przeszklone z motywem trójliścia. Powyżej otworu drzwiowego fragmenty gzymsu koronującego nakrytego niewielkim daszkiem z dachówki ceramicznej. Powyżej trójkątny, przerywany szczyt zza którego wystaje wieża, podzielona gzymsami na dwie kondygnacje. Na każdej kondygnacji wieży od strony wschodniej umieszczono zamknięte łukiem i obwiedzione opaską niewielkie okienko. Podobne okienka umieszczono na poziomie drugiej kondygnacji wieży od stron południowej i północnej. Wieża zwieńczona hełmem z blachy o kształcie cebulastym z latarnią, w której znajduje się dzwon z napisem AVLGERE - VAME - ED BELLO LIBERANOS - DOMINE A. J. FABER - GOSS - MICH - in - NEISSE 1806. Wewnątrz kapliczki niewielka profilowany stół, na którym umieszczono dwa obrazy olejne przedstawiające Matkę Boską Bolesną oraz Jezusa z gorejącym sercem, pomiędzy nimi niewielki metalowy krucyfiks.

Zabytek dostępny.

Oprac. Magdalena Urbaniak - Leśniak, OT NID w Opolu, 23-08-2017 r.