Historia

Kościół wzniesiony w latach 1562-67 na miejscu poprzedniego, wzmiankowanego w 1346 r. i spalonego w 1558 r. Do 1654 r. protestancki. Kilkakrotnie ulegał pożarom w latach: 1642, 1689 (odbudowany do 1699 r.) i 1767 r. (odbudowa do 1780 r.). Przekształcony w końcu XVIII w., uzyskał empory. Wieżę podniesiono do wysokości 59,5 m. Świątynia była wielokrotnie remontowana w latach: 1817, 1827, 1869, 1904, 1950 i 1969-73.

Opis

Usytuowany w południowej części miasta, w otoczeniu cmentarza. Utrzymany w stylu gotycko-renesansowym. Okazała, orientowana, murowana z kamienia i cegły świątynia halowa o trójnawowym korpusie z niewydzielonym, wielobocznie zamkniętym prezbiterium. Bryła masywna, silnie oskarpowana, z dostawioną od południa wieżą na planie kwadratu, wyżej ośmioboczną oraz przyległym do niej dwukondygnacyjnym aneksem kruchty i zakrystii. Korpus nakryty wysokim, dwuspadowym dachem z wielospadowym zamknięciem od wschodu. Wieża zwieńczona cebulastym neobarokowym hełmem (z 1904 r.), aneks kryty przedłużoną połacią dachu głównego. Okna przeważnie półkoliste, umieszczone w lekko rozglifionych, głębokich niszach ujętych opaskami i wyposażone w kamienne maswerki. Od strony zachodniej fasciowy portal kamienny (z 2 poł. XVI w.) z półkolistą archiwoltą, od południa skromny, gotycko-renesansowy portal boczny zwieńczony gzymsem i tablicą inskrypcyjną z datą 1562. Na ścianach epitafia z XVI-XIX w. Wnętrze przykryte sklepieniem krzyżowo-żebrowym, wspartym na półkolistych gurtach między naściennymi konsolami i ośmiobocznymi filarami dzielącymi nawy. Na sklepieniu zachowane relikty gotyckiej kamieniarki. Loża kolatorska otwarta do nawy trzema półkolistymi, przeszklonymi arkadami. W zachodnich przęsłach naw drewniana empora organowa z XVIII w. Bogaty, jednolity wystrój barokowy i klasycystyczny, m.in. drewniane, polichromowane ołtarze fundacji Schaffgotschów z lat 1800-05 oraz ambona z 1805 r. (wszystkie dłuta Franza Herdena). Także: prospekt organowy z 1801 r. i kamienna chrzcielnica z 2 poł. XVIII w. oraz skarbonka z 1580 r. Ponadto zbiór barokowych rzeźb i figur z XVII i XVIII w. Przy kościele kamienne statuy św. Floriana i św. Jana Nepomucena z 1720 r., z herbami von Schaffgotschów na cokołach. Na otaczającym cmentarzu barokowa kaplica grobowa Kittelmannów z 1751 r. i kamienne epitafia z XVIII i XIX w. we wnękach muru.

Wnętrze kościoła dostępne w godzinach nabożeństw. Informacja w parafii.

Oprac. Piotr Roczek, 23.06.2015 r.