Poznaj lokalne zabytki


Wyraź zgodę na lokalizację i oglądaj zabytki w najbliższej okolicy

Zmień ustawienia przeglądarki aby zezwolić na pobranie lokalizacji
Strona korzysta z plików cookies. Dowiedz się więcej.

pałac - Zabytek.pl

pałac


pałac XVII - XIX Mińsk Mazowiecki

Adres
Mińsk Mazowiecki, Warszawska 173

Lokalizacja
woj. mazowieckie, pow. miński, gm. Mińsk Mazowiecki (gm. miejska)

Pałac pochodzący z XVII, XIX i XX wieku jest przykładem rezydencjonalnej architektury klasycystycznej być może według projektu Henryka Marconiego.

Obiekt o wartościach regionalnych.

Historia

Pałac w Mińsku Mazowieckim jest najświetniejszym zabytkiem architektury świeckiej w mieście. Według najnowszych badań pierwotna budowla została wybudowana w XVI wieku przez Wolskich, właścicieli Sandomierza, jako dwór obronny. Dopiero w XVII wieku obiekt został przekształcony w alkierzowy pałac przez Warszyckich, kolejnych właścicieli Mińska. W latach 1825-28 pałac został przebudowany do obecnej klasycystycznej postaci przez Jezierskich. W 1870 roku pałac wraz z dobrami ziemskimi o powierzchni 2023 ha przeszedł na własność Dernałowiczów. Od 1867 roku wokół pałacu rozwijany był park. Pałac do 1944 roku pozostawał w rękach prywatnych. Pod koniec wojny został częściowo zdewastowany. Po wyzwoleniu znajdował się tam szpital wojskowy, a potem PGR. W latach 1956-1959 pałac został odremontowany i zaadaptowany na cele szkolne. Do 1974 roku mieściło się w nim Technikum Chemiczne i żłobek. W latach 1976-1987 pałac został gruntownie odrestaurowany z przeznaczeniem na Miejski Dom Kultury, Miejską Bibliotekę Publiczną i siedzibę Towarzystwa Przyjaciół Mińska Mazowieckiego. Mieści się tam również Restauracja Pałacowa.

Opis

Pałac położony w centrum miasta przy ul. Warszawskiej, otoczony parkiem leżącym po zachodniej stronie budynku. Pałac zwrócony frontem na północny- zachód. Przed pałacem obszerny podjazd. Murowany z cegły na zaprawie wapiennej, obustronnie tynkowany. Założony na rzucie wydłużonego prostokąta z alkierzami narożnymi z obu stron. Dwu i półtraktowy. Na środku budynku przez całą jego szerokość paradna sień przechodnia. Na piętrze w tym samym miejscu sala balowa. Budynek podpiwniczony z rozbudowaną bryłą, dwukondygnacyjny z mezzaninem, z czterema narożnymi, trójkondygnacyjnymi alkierzami. Na środku od frontu i w elewacji ogrodowej pozorne ryzality, zwieńczone trójkątnymi naczółkami. Korpus nakryty dachem czterospadowym. Nad alkierzami dachy namiotowe. Ryzality kryją dachy dwuspadowe prostopadłe do głównego. Elewacje na cokołach, z gzymsami międzykondygnacyjnymi, zwieńczone pełnym belkowaniem. Parter boniowany, otwory okienne i drzwiowe parteru półkoliście zwieńczone, w profilowanych opaskach z klińcem boniowane. Otwory pietra i mezzanina prostokątne. Elewacja frontowa jedenastoosiowa, w tym trzyosiowy ryzalit i jednoosiowe alkierze. Belkowanie z trójdzielnym architrawem, gładkim fryzem i mocno wyładowanym kroksztynowym gzymsem, pod gzymsem pas kimationu. Otwory piętra w profilowanej opasce, otwory mezzanina po bokach ryzalitu wgłębione, poprzedzone ażurowymi balustradami. Ryzalit trójosiowy, między otworami jońskie pilastry, biegnące od podstawy piętra do belkowania. Ryzalit w partii parteru posiada na głównej osi drzwi z nadświetlem, po bokach gładkie płyciny. W partii piętra na osi drzwi balkonowe, po bokach okna. Okna w opaskach, na podokienniki, zwieńczone trójkątnymi naczółkami podpartymi akantowymi konsolami. Drzwi bez opaski, w dwukrotnie szerszej, płytkiej płycinie. Wokół płyciny profilowana opaska, nad płycina gzyms odcinkowy na konsolach. Balkon dość płytki z ażurową metalową balustradą. Alkierze jednoosiowe, w parterze okno zakończone półkoliście, okno piętra w opasce i z trójkątnym naczółkiem, okno mezzanina wgłębione z ażurową poręczą. Elewacja ogrodowa dziesięcioosiowa, w tym dwuosiowy ryzalit oraz jednoosiowe alkierze. Alkierze opracowane jak w elewacji frontowej, podobnie partie ścian między ryzalitem a alkierzami. Ryzalit środkowy z parą półkoliście zamkniętych okien w parterze i parą drzwi na piętrze, w mezzaninie para okien. Dwie górne kondygnacje ryzalitu ujęte po bokach parami pilastrów jońskich. Belkowanie jak w fasadzie. Elewacja szczytowa zachodnia oraz wschodnia opracowane analogicznie. Czteroosiowe, w partii parteru z drzwiami na drugiej osi, w partii pietra okna opracowane jak w elewacji frontowej. Piwnice dostępne z głównej klatki schodowej, przesklepione, skomunikowane ze sobą w układzie działowym i traktowym. Ściany i sklepienia tynkowane. W parterze wejście od frontu do sieni przechodniej. Sień sklepiona kolebkowo na gurtach. Posadzki z płyt piaskowca i granitu. Z sieni półkoliste arkadowe otwarcie na klatkę schodową. Klatka zabiegowa, z poręczami, prowadząca aż na poddasze. Pomieszczenia północno-wschodnie nakryte sklepieniami kolebkowymi, pomieszczenia południowo-zachodnie sklepione kolebkowo - krzyżowo. Pomieszczenia połączone ze sobą w układzie traktowym i działowym. Analogicznie opracowane pomieszczenia alkierzy. Na piętrze wyróżnia się sala główna (balowa), obejmuje ona przestrzeń działu środkowego i dwóch działów południowo- wschodnich, dostępna jest z klatki schodowej i połączona z przylegającymi doń pomieszczeniami. Sala nakryta jest stropem belkowo - kasetonowym. Kasetony mocno wgłębione i profilowane, na skrzyżowaniu belek rozety. Nad pozostałymi pomieszczeniami piętra stropy belkowe lub gładkie. We wszystkich pomieszczeniach drzwi dwuskrzydłowe płycinowe oraz parkiety. Mezzanino z pomieszczeniami nakrytymi stropami belkowymi i płaskimi. Pomieszczenia skomunikowane.

Obiekt dostępny dla zwiedzających w godzinach pracy instytucji się w nim znajdujących.

Opr. Katarzyna Kosior, OT NID w Warszawie, 02.12.2014 r.

Rodzaj: pałac

Styl architektoniczny: nieznana

Materiał budowy:  ceglane

Forma ochrony: Rejestr zabytków, Ewidencja zabytków

Inspire id: PL.1.9.ZIPOZ.NID_N_14_BK.191969, PL.1.9.ZIPOZ.NID_E_14_BK.365435