Na uwagę zasługują także elementy barokowego wyposażenia.

Historia

Inicjatorem budowy kościoła w Michalicach był ks. Jerzy Brzóska. Pracami budowlanymi w 1614 r. kierował cieśla Miller, upamiętniony inskrypcją na jednej z belek w nawie. W latach 20. i 50. XVII w. opracowano wystrój malarski wnętrz, polichromią pokrywając ściany, stropy i drzwi. Wyposażenie stanowią fundacje XVI- i XVIII-wieczne. Druga konsekracja kościoła miała miejsce w 1668 r., z nią wiąże się budowa kruchty a także zamontowanie chóru muzycznego i ławek. Kościół był kilkakrotnie odnawiany. W 1879 r. podczas prac renowacyjnych polichromie zostały zamalowane. Malowidła na stropie i na drzwiach zakrystii odsłonięto je i poddano renowacji w latach 1914-1918, a na ścianach w 1937 r. Kolejne prace nad polichromią (głównie ścienną) miały miejsce w latach 30. i pod koniec XX w. W latach 2003-2004 w celu lepszego rozpoznania struktury i stanu zachowania kościoła wykonano inwentaryzację architektoniczną przy zastosowaniu skanowania laserowego 3D i barwnego ortofotoplanu oraz fotogrametryczną inwentaryzację polichromii. Pracom konserwatorskim poddawane są sukcesywnie kolejne elementy zabytkowego wyposażenia.

Opis

Kościół pw. św. Michała Archanioła w Michalicach wzniesiony został w centrum wsi, na niewielkim wzniesieniu, w konstrukcji zrębowej na kamiennej podmurówce. Do zbliżonej do kwadratu nawy od wschodu przylega trójbocznie zamknięte prezbiterium z zakrystią od północy. Od zachodu do nawy dostawiona jest kwadratowa wieża, a od południa kruchta. Obecna słupowa wieża, która powstała w 1730 r. w miejscu poprzedniej, pokryta jest gontem. Węższe od nawy prezbiterium jest zamknięte trójbocznie. Od północy znajduje się zakrystia, zaś od południa kruchta z wejściem do kościoła. Dwuspadowe dachy i hełm wieży kryte są gontem, a latarnia wieńcząca wieżę pobita została blachą. Wnętrze kościoła kryje oryginalny wystrój malarski i kompletne wyposażenie w stylu manierystycznym i barokowym. Ściany, strop prezbiterium, portal główny, drzwi do zakrystii i belka tęczowa pokryte są polichromią ze scenami ze Starego i Nowego Testamentu, postaciami świętych, herbami i inskrypcjami odnoszącymi się do historii świątyni. Powstały one w przynajmniej dwóch etapach: na stropie w 1624, ścienne w 1653 r. W zachodniej części nawy znajduje się drewniany chór muzyczny (1668), do którego wzdłuż północnej ściany dostawiona jest empora (1736). Wyjątkowo bogate jest wyposażenie kościoła w oryginalnej, barokowej i późnobarokowej stylistyce: ołtarze (1668, 1699), ambona (1716), chrzcielnica (1737), organy (1736), konfesjonał, ławy kolatorskie oraz rzeźby figuralne (m.in. św. Jana Nepomucena i św. Sebastiana) oraz obrazy.

Kościół jest użytkowany, dostępny.

Oprac. Joanna Szot, OT NID w Opolu, 10.06.2014 r.