Historia

Kościół wzniesiony został w 1865 roku. Przebudowany w 1095 roku w stylu neoromańskim, rozbudowany w latach 1930-1934 w stylu barokowym według projektu poznańskiego architekta Lucjana Michałowskiego.

Opis

Zespół położony w południowo-wschodniej części wsi. Tworzą go kościół, teren przykościelny i murowane ogrodzenie. Kościół usytuowany na lekkim wzniesieniu, stanowi dominantę w krajobrazie wsi. Obiekt na planie prostokąta z trójkątnie zamkniętym prezbiterium i wieżą od zachodu, orientowany. Murowany, na kamiennym cokole tynkowany, częściowo podpiwniczony. Nawa kryta dachem dwuspadowym, a prezbiterium wielopołaciowym. Wieża zwieńczona sygnaturką z latarnią i hełmem. Elewacje zwieńczone gzymsem koronującym. Artykulacja ścian pilastrami. Otwory okienne zamknięte łukiem pełnym, ujęte w płaskie opaski ze zwornikiem. Fasada zachodnia trójosiowa. Na osi środkowej trójkondygnacyjna wieża. Portal wejścia głównego z dwoma kolumnami doryckimi podtrzymującymi belkowanie i fronton, który w tympanonie ma „oko opatrzności”. Elewacja północna siedmioosiowa z kaplica, lożą kolatorską, oraz kruchtą. Elewacja wschodnia czteroosiowa z trójbocznym prezbiterium, zakrystią od południa i lożą kolatorską od północy. Wnętrze nawy przykryte stropem kasetonowym, w kaplicy sklepienie krzyżowe, łuk tęczowy koszowy. Od zachodu chór muzyczny wydzielony dwoma trój arkadowymi kondygnacjami. Teren przykościelny zadrzewiony w sposób regularny wzdłuż ogrodzenia. Ogrodzenie murowane na podmurówce z kamienia, tynkowane. Składa się naprzemiennie z odcinków pełnego muru i odcinków ażurowej konstrukcji. Na murze rytmicznie osadzone obeliski. Do wejścia na teren kościoła prowadza schody. Zaś samo wejście flankowane dwoma obeliskami z figurami Matki Boskiej Królowej i Chrystusa Króla.

Własność parafii, zabytek dostępny z zewnątrz.

Oprac. Kamila Witkowska, OT NID w Toruniu, 25.11.2014 r.