pałac, tzw. Nowy Zamek - Zabytek.pl
Adres
Lubniewice
Lokalizacja
woj. lubuskie, pow. sulęciński, gm. Lubniewice - miasto
Historia
Historia Lubniewic sięga okresu średniowiecza. Przez stulecia miejscowość należała do rodu von Waldow – od 1352 do 1945 roku. Pałac nazywany jest „Nowym Zamkiem” w odróżnieniu do starszej siedziby właścicieli tutejszego majątku, określanej mianem „Starego Zamku”. Został wzniesiony w latach 1909-1911dla ówczesnego właściciela okolicznych dóbr – Carla Friedricha Ernsta Edwarda von Waldow-Reitzenstein. Autorami projektu byli berlińscy architekci: A. Dinklage, E. Paulus i O. Lilloe. Równolegle z budową nowej rezydencji zakomponowano otaczający ją park w typie krajobrazowym, którego autorem był Georg Potente. Po II wojnie światowej w pałacu mieściła się szkoła z internatem dla sierot, a po 1949 r. został zaadaptowany na ośrodek wczasowy. W latach 60. XX w. po pożarze przeprowadzono generalny remont. W latach 90. XX w. był dzierżawiony przez niemieckiego przedsiębiorcę, a następnie został zakupiony w 1998 r. przez Towarzystwo Ubezpieczeniowe Warta. Obecnie jest własnością prywatną.
Opis
Pałac położony jest po pn.-wsch. stronie zatoki jeziora Lubiąż, otoczony rozległym parkiem. Front zwrócony jest w kierunku pn. i poprzedzony tzw. dziedzińcem honorowym. Neorenesansowa budowla jest murowana, założona na planie litery „L”, z kwadratową wieżą na styku dwóch skrzydeł, dwukondygnacyjna z poddaszem mieszkalnym, w całości podpiwniczona, nakryta wysokim dwuspadowym dachem z licznymi wystawkami. Bryła jest silnie rozczłonkowana ryzalitami przekrytymi osobnymi, różnorodnymi dachami oraz loggiami i arkadami. Wieża zamknięta jest dachem czterospadowym. Otynkowane elewacje artykułowane są detalem architektonicznym w formie gzymsów, fryzów, pilastrów, kolumienek, kroksztynów. Poszczególne partie, np. portal, arkada, zostały ozdobione ornamentem okuciowym. Wejście główne mieści się na elewacji pn.-wsch., w ryzalicie, ujęte portalem z kartuszem z herbem rodu von Waldow i datą „1909” w zworniku. Wnętrze rozplanowano w układzie dwutraktowym w skrzydle zach. i dwuipółtraktowym we wschodnim. W dużej części zachował się pierwotny wystrój pomieszczeń, np. sztukaterie i boazerie w jadalniach, kominki, piece, antyczne meble w bibliotece i sali łowieckiej, glazura i terakota w łaźni tureckiej, a także okładziny marmurowe, freski i złocenia w innych pokojach oraz dwukondygnacyjna klatka schodowa i winda kuchenna.
Dostęp do zabytku ograniczony. Własność prywatna – obiekt dostępny z zewnątrz.
oprac. Marta Kłaczkowska, OT NID w Zielonej Górze, 08-12-2017 r.
Dane obiektu zostały uzupełnione przez użytkownika Andrzej Kwasik.
Rodzaj: pałac
Styl architektoniczny: neorenesansowy
Materiał budowy:
ceglane
Forma ochrony: Rejestr zabytków, Ewidencja zabytków
Inspire id: PL.1.9.ZIPOZ.NID_N_08_BK.35053, PL.1.9.ZIPOZ.NID_E_08_BK.131215