Poznaj lokalne zabytki


Wyraź zgodę na lokalizację i oglądaj zabytki w najbliższej okolicy

Zmień ustawienia przeglądarki aby zezwolić na pobranie lokalizacji
Strona korzysta z plików cookies. Dowiedz się więcej.

kurhan, st. 24 - Zabytek.pl

kurhan, st. 24


stanowisko sepulkralne XXIX - XXIII w. Łubcze

Adres
Łubcze

Lokalizacja
woj. lubelskie, pow. tomaszowski, gm. Jarczów

Kurhan jest jednym z niewielu zachowanych kopców-kurhanów związanych z neolityczną kulturą ceramiki sznurowej.

położonych na Grzędzie Sokalskiej obejmującej tereny południowo-wschodniej Lubelszczyzny, usytuowanych pojedynczo lub w niewielkich skupiskach.

Usytuowanie i opis

Kurhan jest położony w północnej części miejscowości Łubcze, ok. 450 m na północ od zwartej zabudowy wsi i szosy przebiegającej przez Łubcze, przy jej skrzyżowaniu z drogą do Szlatyna. Znajduje się na kulminacji dużego garbu terenowego, na północnej krawędzi doliny rzeki Rzeczycy, na terenie pola użytkowanego rolniczo i w bezpośrednim sąsiedztwie z drogą polną.

Kurhan jest czytelny w terenie. Obecnie jego wysokość wynosi ok. 1 m, średnica 80 m. W trakcie badań powierzchniowych przeprowadzonych w 1987 roku w ramach Archeologicznego Zdjęcia Polski wysokość kopca określono na 6 - 8 m, a średnicę na około 80 m. W 1990 r. (zapis do rej. zab.) jego wysokość określono na ok. 2 m, średnicę na 35 m. Jest to mogiła zawierająca pojedynczy pochówek lub pochówki kultury ceramiki sznurowej.

Z dwóch kopców zarejestrowanych na stanowisku, dobrze widocznych w terenie jeszcze w latach 80-tych XX wieku, zachował się jeden (nr 1), który w 1990 roku wpisano do rejestru zabytków. Kurhan nr 2, oddalony 50 m od kurhanu nr 1 w kierunku północno-wschodnim, po wykonaniu kompleksowych badań wykopaliskowych, uległ całkowitemu zniszczeniu. Zachowany kurhan nr 1 jest objęty obecnie intensywną orką, która powoduje postępujące niszczenie stanowiska i jest poważnym zagrożeniem dla stanu zachowania obiektu.

Historia

Archeologiczne badania wykopaliskowe wykazały, że kopiec należy łączyć z neolityczną kulturą ceramiki sznurowej.

Stan i wyniki badań

Wpisany do rejestru zabytków zachowany kurhan nr 1 nie był badany wykopaliskowo. Badaniami archeologicznymi objęto kurhan nr 2 (obecnie nie istniejący). Prace wykopaliskowe zostały przeprowadzone w 1988 roku przez Jolantę Bagińską.

Badania powierzchniowe w ramach Acheologicznego Zdjęcia Polski na stanowisku przeprowadziła w 1987 roku Ewa Banasiewicz.

Podczas badań AZP nie stwierdzono materiału zabytkowego na powierzchni kopca nr 1, wpisanego do rejestru zabytków.

Badania wykopaliskowe objęły kurhan nr 2, nie wpisany do rejestru zabytków i dziś już nie istniejący. W chwili rozpoczęcia badań nasyp kopca o średnicy około 10-12 m, słabo rysował się na powierzchni, prawie całkowicie zniwelowany w trakcie orki. Kurhan został przebadany całościowo. W centrum kopca znajdowała się jama grobowa o wymiarach 1,1-2,2 x 3,1 m i formie trapezu z zaokrąglonymi narożami, dłuższą osią zorientowana wzdłuż linii wschód-zachód. Głębokość grobu wynosiła 1,15 m. Nie zachowały się w nim szczątki kostne. Wyposażenie znaleziono we wschodniej i południowej części grobu. Składało się ono z dwuuchej amforki glinianej, kamiennego toporka oraz wyrobów krzemiennych: siekiery, grocika sercowatego do strzały, wióra, wiórowca i trzech niewielkich odłupków. Wokół kurhanu nie zachował się rów przykurhanowy, który prawdopodobnie uległ rozoraniu. Formy zabytków pozwoliły ustalić, że przebadany kurhan był „starosznurowym” grobem należącym do środkowoeuropejskiego horyzontu kultury ceramiki sznurowej. Został datowany na ok. 2200 r. a.Ch.n.

Kurhan dostępny jest dla zwiedzających po uzgodnieniu z właścicielem pola. Dobra widoczność od strony ogólnodostępnej drogi polnej.

oprac. Ewa Prusicka, OT NID Lublin, 13-04-2016 r.

Rodzaj: stanowisko sepulkralne

Forma ochrony: Rejestr zabytków, Ewidencja zabytków

Inspire id: PL.1.9.ZIPOZ.NID_A_06_AR.1664, PL.1.9.ZIPOZ.NID_E_06_AR.2512193