Zwraca uwagę bogate wyposażenie w stylu barokowo-rokokowym autorstwa rzeźbiarza Josepha Antona Lachela.

Historia

Kościół wzniesiony najprawdopodobniej w XV w. w miejscu wzmiankowanego w 1292 r., spalonego podczas wojen husyckich. Gruntownie przebudowany w latach 1605-15. Obecną postać uzyskał w wyniku kolejnej przebudowy z lat 1735-36 pod kierunkiem Josepha Antona Jentscha. W tym czasie założono nowe sklepienia, empory i wzniesiono absydę. Kościół kilkakrotnie remontowany, m.in. w XIX w. oraz w roku 1955, 1970 i w latach 1977-78.

Opis

Budowla usytuowana w północnej części centrum miasta, w otoczeniu cmentarza. Utrzymana w stylu barokowym z reliktami gotyckimi. Wysoka, trójnawowa, murowana z kamienia i cegły świątynia typu halowego z niewydzielonym prezbiterium zakończonym półkolistą absydą. Na osi od zachodu smukła, oskarpowana wieża na planie kwadratu, wyżej ośmioboczna. Korpus nakryty wysokim dachem dwuspadowym z niewielkim naczółkiem od zachodu, wieża zwieńczona wysokim hełmem na kolumnach. Od północy i południa dostawione niewielkie kruchty, do prezbiterium przyległa czworoboczna zakrystia. Elewacje tynkowane, rytmizowane przyporami, z wmurowanymi nielicznymi płytami epitafiów. Otwory okienne w dwóch rzędach, ujęte w proste opaski: górne zamknięte półkoliście, dolne - odcinkowo. W szczytach nieduże okulusy. Wejście główne w przyziemiu wieży, w prostym piaskowcowym portalu zwieńczonym nadwieszonym łukiem półkolistym z kluczem. Otwory wejściowe krucht zamknięte łukami odcinkowymi, umieszczone w skromnych portalach z kluczami. Wnętrze o sześciu przęsłach nierównej długości, rozdzielone dwoma szeregami filarów opiętych z trzech stron pilastrami o bogato dekorowanych głowicach. Nakryte sklepieniami żaglastymi. Bogate wyposażenie barokowo-rokokowe, wykonane przez artystów i rzemieślników czynnych w Krzeszowie: ołtarz główny (Joseph Anton Lachel, 2 poł. XVIII w.), chrzcielnica (1781 r.), drewniana ambona (XVII w.), zespół drewnianych rzeźb (XVIII w.). Obrazy olejne, w tym pędzla Felixa Antona Schefflera. Przed kościołem kolumna z figurą św. Barbary (XVIII w.). Wokół kościoła ogrodzenie z bramami, w którego ciąg włączone zostały relikty dawnego muru cmentarnego. W sąsiedztwie okazała, piętrowa plebania z ok. 1735 r., przebudowana w XIX w., na planie litery L. Na parterze sklepienia kolebkowe z lunetami, plafon ze scenami alegorycznymi, m.in. przedstawieniem Czterech Kontynentów.

Wnętrze kościoła dostępne w godzinach nabożeństw. Informacja w parafii.

Oprac. Piotr Roczek, 19.06.2015 r.