Powstały w latach 1905-1910 jest cennym przykładem budownictwa kościelnego o cechach historycznym w tym regionie.

Historia

Pierwotny kościół erygowany został w 1511 roku przez króla Zygmunta I, a uposażony w 1513 roku przez Sylwestra Lasotę Ożarowskiego. Budowa drewnianego kościoła ukończona w 1516 roku Obiekt zniszczony w połowie XVIII wieku, zastąpiony został w niedługim czasie drugim, drewnianym ufundowanym przez Antoniego Miączyńskiego. Kościół ten zniszczony został podczas pożaru miasta w 1878 roku Przywrócenie parafii rzymsko - katolickiej nastąpiło w 1905 roku Budowa nowego, istniejącego kościoła prowadzona była w latach 1905-1909.

Opis

Zespół kościoła położony jest w centralnej części miasta, na południowy-zachód od Rynku, po pd. stronie ul. Siedleckiej. Budynek kościoła zajmuje centralną część działki i ustawiony jest częścią sanktuaryjną na południowy-zachód a fasadą na północny-wschchód. Teren przykościelny otoczony murem, z dwiema kaplicami w narożach przy ul. Siedleckiej. Kościół murowany z kamienia i cegieł, na zaprawie wapiennej, otynkowany we wnętrzu. Więźba dachowa drewniana. Dach kryty blachą ocynkowaną. Trójnawowy założony na rzucie prostokąta, z węższym, zamkniętym trójbocznie prezbiterium. Do ścian bocznych prezbiterium przylegają dwie prostokątne zakrystie. Od północnego-wschodu do korpusu nawowego przylega prostokątna kruchta z dwiema, kwadratowymi wieżami po bokach. Nawy kościoła tej samej wysokości, nakryte dachem dwuspadowym, od północnego-wschodu zasłoniętym szczytem, z dwiema czterokondygnacyjnymi wieżami na krytymi ostrołukowymi hełmami. Prezbiterium nakryte osobnym dachem dwuspadowym, w zakończeniu trójspadowym. Zakrystie niewiele niższe od prezbiterium, nakryte dachami dwuspadowymi, o kalenicach prostopadłych do osi kościoła. Ściany na niskim, murowanym z kamieni cokole, zwieńczone profilowanym gzymsem i podzielone gzymsem kordonowym. Oszkarpowane. Fasada dwukondygnacyjna, jednoosiowa, zwieńczona trójkątnym szczytem ujęta dwoma jednoosiowymi i czterokondygnacyjnymi wieżami. Na osi portal ostrołukowy, ujęty filarkami, zwieńczony trójkątnym szczytem z krzyżem. Prostokątny otwór drzwiowy ujęty dwiema kolumnami, o profilowanych, uskokowo rozglifowanych ościeżnicach i archiwoltach. Rozeta powyżej tympanonu. Szczyt fasady schodkowy, dekorowany ślepą wimpergą, z figurą Madonny w zwieńczeniu. Wieże z jednakowymi otworami okiennymi w ścianach bocznych i frontowych: w kondygnacji pierwszej okna prostokątne, w drugiej ostrołukowe, trzeciej biforia i w czwartej okna ostrołukowe. Ściany boczne korpusu nawowego podzielone szkarpami na cztery przęsła, z czterema dużymi, ostrołukowymi oknami na ich osiach. W przyziemiu zakrystii w północno-zachodniej w ścianie frontowej portal ostrołukowy z drzwiami, a w południowo-wschodniej triforium. W kondygnacjach drugich po dwa ostrołukowe okna. Ściany frontowe zakrystii zwieńczone schodkowymi szczytami. Wnętrza kościoła trójnawowe, halowe, podzielone filarami na cztery przęsła. Nawy nakryte sklepieniem krzyżowym na pasach. Prezbiterium węższe, umieszczone na szerokości nawy środkowej, niższe, połączone z nawami szeroką arkadą w ścianie tęczowej, nakryte sklepieniem krzyżowo-żebrowym. Zakrystie jednoprzestrzenne, nakryte stropami płaskimi. Nad nimi usytuowane empory, otwarte do wnętrza prezbiterium triforiami.

Obiekt niedostępny dla zwiedzających.

Oprac. Katarzyna Kosior, OT NID w Warszawie, 24.10.2014 r.