Historia obiektu

Okazała kamienica powstała około 1912 r. dla Wilhelma Lürkensa. Do lat 70. XX w. budynek był przeznaczony dla celów mieszkalnych, później przeznaczony został na siedzibę SARP /Stowarzyszenie Architektów/ i Stowarzyszenie Twórców Kultury.  Na początku lat 80. XX w. w budynku miał miejsce pożar, który zniszczył część parteru i I piętra.

Opis obiektu

Budynek usytuowany jest w zachodniej pierzei al. Kościuszki. Od strony północnej sąsiaduje z przylegającym do niego domem mieszkalno- usługowym, po stronie południowej znajduje się wjazd na teren posesji znajdującej się przy wschodniej pierzei ul. Wólczańskiej. Dwupiętrowy dom nakryty został stromym dachem mansardowym, mieszczącym od frontu szeroką lukarnę zwieńczoną półokrągłym szczytem, którego boczne partie akcentują duże elementy wolutowe. Pokrycie dachu składa się z romboidalnie ciętych niewielkich płatów blachy. Na skromne, eleganckie detale architektoniczne składa się wydatne boniowanie części parterowej, reprezentacyjny portal okalający bramę wjazdową, jednokondygnacyjny, trójosiowy wykusz usytuowany na I piętrze, zakończony na wysokości II piętra tarasem zabezpieczonym ozdobną, metalową balustradą oraz smukłe, rowkowane pilastry zwieńczone wąskimi, profilowanymi kapitelami, umieszczone przy narożnikach elewacji i pomiędzy skrajnymi dwiema osiami znajdującymi się obok wykusza. W wykuszu okna oddzielone są wąskimi, boniowanymi pilastrami. Wykusz wysunięty jest dość płytko przed lico fasady po łuku odcinkowym. Jego dolną część ozdabia gęste, koncentrycznie ułożone, głęboko zaznaczone rowkowanie. Pola pod oknami I piętra wypełniają gładko otynkowane prostokątne płyciny. Ponad nimi, pod oknami II piętra znajdują się wysokie prostokątne pola zaakcentowane w części centralnej owalnymi płycinami wypełnionymi gęstymi ornamentami kwiatowymi w formie odwróconych kampanuli. Podziały pionowe elewacji akcentują smukłe, profilowane opaski okienne obejmujące okna I i II piętra oraz poszczególne osie z wysokimi otworami wypełnionymi wielopodziałową stolarką okienną. Trzy okna mieszczące się w lukarnie oddzielają gładko otynkowane pilastry. Ponad otworami znajdują się prostokątne, gładkie płyciny. Półokrągłe zwieńczenie okala uskokowy, wydatny profil. Centralną część ozdabia owalne, niewielkie okno obwiedzione gładką opaską i zaakcentowane w górnej części ozdobnym herbem i drobnym ornamentem kwiatowym ułożonym na opasce. Parter elewacji frontowej wyróżniony został wymienionym boniowaniem, kształtem półokrągło zakończonych otworów okiennych oraz reprezentacyjnym portalem usytuowanym w jej południowej części. Półokrągło wykończony wykrój przejazdu bramnego flankują pilastry z jońskimi kapitelami, podtrzymujące łukowate, profilowane zwieńczenie mieszczące duży, ozdobny herb w otoczeniu wolut, ozdobiony w górnej części damską maską i półplastycznymi postaciami dziecięcymi. Podziały poziome elewacji zaznaczone zostały za pomocą schodkowego gzymsu ponad oknami parteru i uskokowego gzymsu koronującego.

Dostępność obiektu dla zwiedzających: Kamienicę można oglądać przez cały rok z zewnątrz.

Autor noty: Patrycja Podgarbi, NID OT w Łodzi, 11-07-2023 r.