Historia

Kościół w Lisięcicach wzniesiony został zapewne jeszcze w 2 poł. XV wieku i do 1810 roku pozostawał pod patronatem Grobnickich Joannitów. W 1666 roku świątynia się spaliła. W rok później do zachowanej wieży dobudowano korpus, a w 1714 postawiono prezbiterium. W 1812 miał miejsce kolejny pożar.

Opis

Kościół znajduje się w centrum miejscowości, przy skrzyżowaniu ulic Kościelnej, Głubczyckiej i Wolności. Teren wokół kościoła oraz niewielki cmentarz otoczone są ogrodzeniem z bramą i furtkami od strony zachodniej. Na północ od kościoła znajduje się budynek plebanii.

Świątynia jest orientowana, murowana z kamienia i cegły, otynkowana z kamienną wieżą otynkowaną w dolnej kondygnacji. Oszkarpowana, na rzucie prostokąta z trójprzęsłową nawą oraz nieco węższym, dwuprzęsłowym, trójbocznie zamkniętym prezbiterium. Od północy do prezbiterium dobudowano zakrystię (z lożą na piętrze), a przy pierwszym przęśle nawy kaplicę. Od strony południowej, przy środkowym przęśle nawy znajduje się kruchta, a od zachodu czworoboczna wieża flankowana od pn. i pd. dwoma dobudówkami i poprzedzona kruchtą od zach.

Kościół nakryty jest dachem siodłowym o jednej kalenicy, zakrystia oraz dobudówki dachami pulpitowymi, wieżę zwieńczono ostrosłupowym hełmem, a kruchtę zachodnią daszkiem dwuspadowym.

Elewacje korpusu artykułowane są horyzontalnie cokołem i gzymsem koronującym, wertykalnie natomiast skarpami i umieszczonymi pomiędzy nimi na dwóch poziomach półkolistymi, niskimi otworami okiennymi. W partii prezbiterium otwory okienne umieszczone zostały na jednym poziomie i są nieco wyższe.

Czworoboczna, czterokondygnacyjna wieża artykułowana jest smukłymi otworami okiennymi w ceglanych opaskach: na poziomie II i III kondygnacji pojedynczymi umieszczonymi na osi, w IV kondygnacji podwójnym w formie biforium. Jej zwieńczenie stanowi rozbudowany, ceglany gzyms.

Nawa i prezbiterium nakryte zostały sklepieniem kolebkowym z lunetami, kaplica sklepieniem kolebkowo-krzyżowym, pod wieżą zastosowano sklepienie kolebkowe. W zachodniej części nawy znajduje się drewniany chór muzyczny wsparty na ośmiu kolumnach. Został on przedłużony przy bocznych ścianach nawy emporami.

Wyposażenie wnętrza pochodzi z różnych okresów od kamiennej chrzcielnicy z końca XVI wieku poprzez rokokową ambonę z płaskorzeźbą Chrystusa Dobrego Pasterza na balustradzie aż po ołtarz główny wykonany w pracowni głubczyckiego rzeźbiarza Karla Ondruscha. Wystroju dopełniają obrazy Stacje Drogi Krzyżowej oraz komplet XIX-wiecznych ław kościelnych.

Zabytek dostępny.

Oprac. Aleksandra Ziółkowska, OT NID w Opolu, 03-02-2016 r.