Historia

Willa wybudowana została przez Jozefa Sellera, fabrykanta legnickiego, współwłaściciela fabryki pianin i fabryki mebli w 1906 r. Od czasów II wojny światowej do 1993 r. budynek był użytkowany przez wojska armii radzieckiej. Po 1993 r. przeprowadzony został kapitalny remont willi.

Opis

Okazała, reprezentacyjna willa Jozefa Sellera wzniesiona została w obszarze dzielnicy Tarninów (Dornbusch) w Legnicy (do 1945 r. – Liegnitz), na rozległej działce o zagospodarowaniu parkowym, zwrócona elewacją główną – wschodnią do ul. T. Kościuszki.

Jest to budynek murowany, tynkowany, II-kondygnacyjny, z wysoką kondygnacją sutereny, nakryty dachem wielospadowym. Bryła budynku jest mocno rozczłonkowana. Elewacje otoczone są częściowo kanałem fosy, wsparte na wysokim cokole w wątku kamiennym, okna w opaskach – w przyziemiu piaskowcowe, uszakowe z przewiązkami. Zachowana jest oryginalna drewniana stolarka okienna.

Elewacja główna – wschodnia rozczłonkowana jest ryzalitem zakończonym szczytem w konstrukcji szkieletowej (dekorację szczytu stanowią wyprowadzone na zewnątrz belki stropowe ozdobione motywami głów: kobiety, mężczyzny, lwów i rybimi paszczami); południowo-wschodnie naroże budowli zaakcentowane jest cylindryczną, wtopioną w korpus willi wieżą. W elewacji północnej umieszczone jest wejście główne do budynku – otwór wejściowy zamknięty łukiem koszowym, osadzony w piaskowcowym portalu spiętym kluczem; zachowane są oryginalne drzwi wejściowe o secesyjnej linii płycin i fantazyjnym układzie szprosów. Elewację tę zdobi również trójboczny wykusz z ciosów piaskowcowych z groteskowym fryzem, nakryty trójspadowym, cebulastym dachem. W elewacji zachodniej znajduje się tylne wejście do budynku, poprzedzone tarasem z kamienną balustradą, ponad którym duże, prostokątne okno klatki schodowej z witrażem przedstawiającym górski krajobraz z jeziorem. Elewacja południowa rozczłonkowana narożnym ryzalitem oraz werandą; szczyt ryzalitu opracowany w konstrukcji szkieletowej, jego podstawę stanowi płaskorzeźbiony, drewniany fryz z przedstawieniem orła depczącego węża, tarczą herbową oraz wstęgą z inskrypcją. Częściowo zachowany jest oryginalny wystrój wnętrz.

Zabytek dostępny.

Oprac. Bogna Oszczanowska, OT NID we Wrocławiu, 18.10.2017 r.