Poznaj lokalne zabytki


Wyraź zgodę na lokalizację i oglądaj zabytki w najbliższej okolicy

Zmień ustawienia przeglądarki aby zezwolić na pobranie lokalizacji
Strona korzysta z plików cookies. Dowiedz się więcej.

klasztor pobernardyński, ob. biura - Zabytek.pl

klasztor pobernardyński, ob. biura


klasztor 1707 - 1716 Legnica

Adres
Legnica, Chojnowska 67

Lokalizacja
woj. dolnośląskie, pow. Legnica, gm. Legnica

Budynek dawnego klasztoru bernardynów w Legnicy stanowi cenny przykład śląskiej barokowej architektury sakralnej.

Historia

Zezwolenie na budowę nowego klasztoru przed Bramą Chojnowską w Legnicy (do 1945 r. – Liegnitz) otrzymali franciszkanie obserwanci (bernardyni) od cesarza Leopolda I w 1700 r. Barokowy budynek klasztorny zbudowany został w latach 1707–1716 zapewne według projektu M. Franza lub J.G. Knolla. Kościół klasztorny pw. Św. Jadwigi i M.B. Bolesnej wznoszono równolegle,  w latach 1709–1715. Od 1777 r. w klasztorze mieściła się szkoła łacińska dla katolików.

Kościół p.w. Św. Jadwigi i M.B. Bolesnej służył celom sakralnym do czasów sekularyzacji dóbr klasztornych 1810 r. Później został oddzielony od klasztoru, sprzedany oraz rozebrany. 

Budynek klasztoru natomiast był modernizowany i przeznaczony na cele szpitalne: w latach 1826–1869 pełnił funkcję szpitala miejskiego, następnie użytkowany był jako przytułek, dom starców, dom pracy. W końcu XIX w. pełnił funkcję magazynu muzealnego. Po 1945 budynek klasztoru użytkowany był przez Armię Czerwoną. Przejęty od wojsk federacji rosyjskiej budynek został po latach wyremontowany i był użytkowany jako obiekt handlowy do czasu pożaru, który miał miejsce w nocy z 29 na 30 kwietnia 2006 r. Wówczas spaleniu uległy dachy oraz stropy I piętra. Od tego czasu budynek pozostaje nieużytkowany. W nocy z 13 na 14 kwietnia 2013 r. fragment skrzydła frontowego uległ zawaleniu.

Opis

Budynek dawnego klasztoru bernardynów zbudowany został na przedmieściu Chojnowskim, u zbiegu ul. Chojnowskiej i Franciszkańskiej, zwrócony fasadą w stronę miasta

Klasztor jest budowlą o ścianach murowanych z kamienia i cegły, gładko tynkowanych, założoną na planie czworoboku z dwutraktowymi (wewnętrzny, węższy trakt korytarzowy) skrzydłami otaczającymi wirydarz. Dwukondygnacyjny budynek klasztoru nakryty był dachami dwuspadowymi z oknami powiekowymi.

Elewacja wschodnia – fasada – w skrzydle wschodnim, 11-osiowa, z jednoosiowym, podwyższonym ryzalitem pośrodku, zwieńczonym trójkątnym szczytem, z kamiennym portalem wejścia głównego w przyziemiu. Otwór wejściowy zamknięty łukiem nadwieszonym, ujęty profilowanym obramieniem z kluczem w formie liścia akantu, flankowany pilastrami i kolumnami o głowicach kompozytowych, na których wsparty profilowany, wygięty w formie łuku nadwieszonego, gzyms wieńczący. W polu naczółka wić akantu opracowana w płaskim reliefie. Na skrajach naczółka portalu ustawione kamienne figury Św. Antoniego Padewskiego i Św. Franciszka. Ponad portalem naroża ryzalitu ujęte pilastrami. W zwieńczeniu ryzalitu, w niszy, figura Matki Boskiej Bolesnej. Na elewacji południowej kamienny zegar słoneczny.

W południowym skrzydle znajduje się główna, trójbiegowa klatka schodowa. Wnętrza przyziemia nakryte są sklepieniami kolebkowymi z lunetami, krzyżowymi oraz kolebkowo-krzyżowymi. Wnętrza I piętra nakryte były stropami drewnianymi z sufitami oraz stropem Kleina (obecnie brak stropów).

Zabytek niedostępny.

Oprac. Bogna Oszczanowska, OT NID we Wrocławiu, 22.01.2016 r.

Rodzaj: klasztor

Styl architektoniczny: barokowy

Materiał budowy:  ceglane

Forma ochrony: Rejestr zabytków, Ewidencja zabytków

Inspire id: PL.1.9.ZIPOZ.NID_N_02_BK.92219, PL.1.9.ZIPOZ.NID_E_02_BK.234996