Historia

Kościół św. Marii Magdaleny w Łęcznej znajduje się w północnej części miejscowości przy ul. Świętoduskiej 5, od północnej strony ograniczony stokiem doliny Świnki. Początki parafii w Łęcznej sięgają średniowiecza, już wtedy istniał tam kościół drewniany pod wezwaniem Marii Magdaleny. Obecny kościół murowany został zbudowany w latach 1618-1631 po pożarze dawnej świątyni, prawdopodobnie w tym samym miejscu. Powstał z fundacji podkomorzego lubelskiego Adama Noskowskiego i jego żony, Katarzyny z Firlejów. Budowa kościoła przypisywana była architektowi Janowi Wolffowi, jednak prawdopodobnie jest to błędna atrybucja, a prace prowadził „Pan Piotr mularz magister z pomocnikami”, autor kościoła w Czemiernikach. 

Kościół był kilkukrotnie niszczony m.in w czasie potopu szwedzkiego, w wieku XVIII przetrwał trzy pożary, po których został wyremontowany, kolejne dwa pożary dokonały zniszczeń w XIX w. po których kościół przeszedł gruntowny remont. Później uszkodzony został pociskiem w 1915 r. a kolejnych zniszczeń doświadczył podczas II wojny światowej. 

Remontowany po zakończeniu I wojny światowej, generalny remont budynek przeszedł w 1951 roku, następnie odnawiany był w latach 1967-1968. W późniejszym czasie kościół przeszedł jeszcze kilka niewielkich remontów. Podczas prowadzonych prac konserwatorskich z okazji 400-lecia rozpoczęcia budowy kościoła odkryto m.in. krypty w których pochowany jest fundator kościoła Adam Noskowski. Kilkukrotne zniszczenia kościoła pozbawiły go większości dekoracji renesansowych, zachowała się tylko część sztukaterii w kaplicach bocznych. W XVIII w. kościół zyskał barokowe wyposażenie.

Opis

Kościół orientowany, jednonawowy, czteroprzęsłowy z prezbiterium niższym i węższym od nawy, zamkniętym apsydą. Od północy i południa dwie kwadratowe kaplice. Od wschodu przylegające do kaplic zakrystia i skarbiec z półkolistą klatką schodową na strych. Kościół murowany z kamienia i cegły w stylu renesansu lubelskiego. 

Elewacja frontowa dwukondygnacyjna, trójosiowa, flankowana przez szerokie szkarpy. Pomiędzy nimi cztery pilastry kompozytowe w wielkim porządku, dzielące elewację na trzy części. Pomiędzy pilastrami płytkie blendy. W dolnej partii, w zewnętrznych blendach dwie nisze z figurami świętych. Po środku drzwi w obramieniu zamkniętym łukiem odcinkowym. Ponad niszami okna z glifami, zamknięte łukiem ostrym, ponad drzwiami ostrołukowa płycina ze stiukowym obramieniem. Wewnątrz niszy płaskorzeźba przedstawiająca Marię Magdalenę. Powyżej owalne okienko. Na pilastrach wydatne belkowanie z konsolkami na fryzie. Partia szczytowa z pilastrami, niszami i blendą z monogramem Maryi w centrum. Całość zakończona trójkątnym naczółkiem z zegarem, flankowanym przez dwie wieżyczki. Dach kryty blachą, na dachu sygnaturka. 

Wewnątrz sklepienie kolebkowe z lunetami. Wyposażenie barokowe m.in. pięć ołtarzy z XVIII w. oraz zachowane fragmenty renesansowych sztukaterii. Teren kościoła otoczony murem z zabytkową dzwonnicą.

Dostępny w godzinach otwarcia kościoła.

Oprac. Jakub Członk, PT NID w Lublinie, 01.06.2020 r.