Historia obiektu

Parafia w Króliku Polskim powstała w 1460 r. z inicjatywy bpa przemyskiego Mikołaja z Błażejowa. Pierwotny kościół zniszczony w 1624 r. przez Tatarów został odbudowany w 1647 r. i otoczony wałem ziemnym wzmocnionym kamiennym murem. Niestety najazdy wojsk Jerzego II Rakoczego i karpackich tołhajów w 2 poł. XVII w. oraz zniszczenia skłoniły do budowy obecnej świątyni. Wzniesiona została w roku 1754 z fundacji bpa Wacława Sierakowskiego, w miejscu średniowiecznego kościoła, przy zachowaniu murowanej zakrystii (pierwotnie ze skarbczykiem na piętrze). Prawdopodobnie ze starego kościoła wykorzystano także część budulca, w tym więźbę dachową. Konsekrowany był w 1756 r. W trakcie 2. wojny światowej (1944 r.) uszkodzona została wieża kościoła, zaraz po tym zabezpieczona i w 1950 r. odbudowana. W 1969 r. kościół był poddany gruntownemu remontowi, podczas którego ściany wnętrza ozdobiono nową dekoracją malarską. W latach 80. XX w. przeprowadzono remont zakrystii rozbierając żaglaste sklepienie i wprowadzając deskowy strop, a na ściany zewnętrzne położono tarabonę.

Opis obiektu

Kościół położony jest w centrum wsi przy głównej drodze z Rymanowa do Jaślisk, na niewielkim wzniesieniu otoczonym pozostałościami wału obronnego z reliktami kamiennego muru. Towarzyszą mu wiekowe lipy i klony oraz budynek nowej plebanii. To świątynia orientowana, z nawą na planie prostokąta, z wieżą od zachodu na rzucie zbliżonym do kwadratu oraz węższym od nawy, zamkniętym trójbocznie prezbiterium. Do prezbiterium przylega od pn. murowana zakrystia. Kościół jest drewniany, na kamiennym podmurowaniu, o ścianach konstrukcji zrębowej, szalowanych od zewnątrz gontem. Zakrystia wymurowana z kamienia została wtórnie otynkowana wyprawą tarabony. Wieża o konstrukcji słupowo-ramowej, z kruchtą w przyziemiu i lekko pochylonych ścianach, kryta jest dachem namiotowym z pseudolatarnią zwieńczoną baniastym hełmem. Nad nawą i prezbiterium (tej samej wysokości) występują odrębne dachy dwuspadowe, nad prezbiterium od wsch. strony zamknięty jest on wielopołaciowo. Wszystkie, łącznie z wieżyczką na sygnaturkę, kryte są blachą. We wnętrzu zastosowano stropy płaskie z fasetą. Do zachodniej ściany nawy przylega chór muzyczny wsparty się na dwóch słupach. Nawę od prezbiterium rozdziela belka tęczowa z grupą Pasji z 1 poł. XIX w. Z prezbiterium do zakrystii prowadzi portal kamienny z datą w nadprożu: 1647. Wyposażenie kościoła stanowią ołtarze z 2 poł. XVIII w., w tym główny z obrazem Matki Bożej z Dzieciątkiem z roku 1636, malowanym na desce, pędzla Petrusa Raphaela Burnathowicza (?). Ambona, prospekt organowy i chrzcielnica dopełniają barokowy wystrój wnętrza. Wokół placu kościelnego zachowały są relikty wału obronnego oraz kamiennego muru sprzed poł. XVII w.

Dostępność obiektu dla zwiedzających. Obiekt z zewnątrz dostępny przez cały rok. Możliwość zwiedzania wnętrza po wcześniejszym uzgodnieniu telefonicznym.

Autor noty: opr. dr Jadwiga Stęchły, OT NID w Rzeszowie, 06-10-2017 r.