Historia

Wzmianki o drewnianym kościele pw. Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny, śś Barbary, Jakuba Apostoła i Dziesięciu Tysięcy Męczenników w Radziłowie pochodzą z XV wieku. W 1739 roku staraniem proboszcza Jakuba Tafiłowskiego wybudowano obecną świątynię. W ok. 1778 roku na cmentarzu przykościelnym pobudowano drewnianą dzwonnicę. Remontowana w 1822 i 1872 roku. W latach 80. XX w. wybudowano nowy, murowany kościół, a stary wraz z dzwonnicą przeniesiono do Kramarzewa.

Opis

Dzwonnica usytuowana jest w południowo-wschodniej części cmentarza przykościelnego. Wzniesiona na rzucie kwadratu, dwukondygnacyjna, o prostopadłościennej bryle, z wejściem od zachodu. Przyziemie dzwonnicy kryje fartuch pokryty blachą. Nakryta dachem namiotowym, zwieńczonym iglicą i krzyżem. Drewniana, o konstrukcji słupowej, posadowiona na kamienno-ceglanym fundamencie. Szalowana pionowo, w dolnej kondygnacji prostokątne okna sześciokwaterowe. Nad nimi smukłe, prostokątne otwory głosowe przesłonięte poziomymi żaluzjami, z półkoliście wykrojonymi nadokiennikami z motywem trójliścia.

Obiekt dostępny dla zwiedzających.

Oprac. Iwona Górska, OT NID w Białystok, 05.11.2014 r.