kościół parafialny pw. Imienia Najświętszej Maryi Panny - Zabytek.pl
kościół parafialny pw. Imienia Najświętszej Maryi Panny
Adres
Kowary, Plac Franciszkański 1a
Lokalizacja
woj. dolnośląskie, pow. jeleniogórski, gm. Kowary
Historia
Kościół wielofazowy. Korpus wzniesiony po 1549 r, prezbiterium, część nawy północnej i przyziemie wieży starsze, z poł. XIV w. W latach 1549-1654 ewangelicki. Po pożarze z 1633 r. gruntowna przebudowa na halowy i nadbudowa wieży (1634 r.). W 1677 r. dobudowa przedsionka, po 1749 r. przebudowa wnętrza w stylu barokowym. Świątynia remontowana w latach: 1837, 1934, 1980-82.
Opis
Usytuowany w centrum miasta, w otoczeniu cmentarza. Utrzymany w stylu późnego gotyku. Okazała, orientowana, murowana z kamienia i cegły budowla halowa o szerokim, trójnawowym korpusie i prostokątnym, oskarpowanym, trójbocznie zamkniętym prezbiterium. Od zachodu dostawiona przesunięta względem osi budowli wieża na planie kwadratu, zwieńczona barokowym hełmem z prześwitem (z 1721 r.). Od południowego zachodu, u zbiegu wieży z nawą, dwie barokowe kaplice grobowe z lat 1728-1730 i 1734 (rodziny Herbstów). Na murach korpusu liczne płyty nagrobne i epitafia z XVI-XVIII w. Na zachodniej ścianie wieży kamienna figura NMP z ok. 1450 r., ustawiona na konsoli w kształcie głowy bestii. Otwory okienne o zróżnicowanych proporcjach, przeważnie wydłużone, zamknięte półkoliście i osadzone w lekko rozglifionych niszach. Część wyposażona w proste kamienne laskowania. Wejście główne od północy, poprzedzone czworoboczną kruchtą. Nawy przykryte drewnianymi stropami (1663 r.) z figuralną polichromią Johanna Lorenza z 1749 r. W przyziemiu wieży Kaplica Zmarłych ze sklepieniem krzyżowym. Na sklepieniu i ścianie północnej polichromia z końca XIV w. ze sceną koronacji Marii i chórem świętych. Nawy rozdzielone kwadratowymi filarami o sfazowanych narożach, wspierającymi półkoliste arkady (wzniesione w XVII w., dwukondygnacyjne empory rozebrane w 1719 r.). Wyposażenie głównie barokowe. Architektoniczny ołtarz główny i ambona z 1749 r., dłuta Antona Dorazila. Dawny ołtarz główny przeniesiony do nawy północnej, manierystyczny z lat 1633-54, ze sceną Ukrzyżowania w centrum; pozostałe ołtarze boczne z 1 poł. XVIII w. Na emporze zachodniej prospekt organowy z lat 1719-21 autorstwa organmistrza Eberhardta ze Szprotawy. Na przykościelnym cmentarzu kilka architektonicznych kaplic grobowych, spośród których wyróżnia się kaplica rodu von Buchwald-Bunter (1730-40), z portalem o skośnie ustawionych, hermowych pilastrach i z figurą Chrystusa Zmartwychwstałego w zwieńczeniu.
Wnętrze kościoła dostępne w godzinach nabożeństw. Informacja w parafii.
Oprac. Piotr Roczek, 24.06.2015 r.
Rodzaj: kościół
Styl architektoniczny: gotycki
Materiał budowy:
kamienne
Forma ochrony: Rejestr zabytków, Ewidencja zabytków
Inspire id: PL.1.9.ZIPOZ.NID_N_02_BK.73362, PL.1.9.ZIPOZ.NID_E_02_BK.78170