Na uwagę zasługuje bogate, głównie barokowe wyposażenie wnętrza oraz secesyjna polichromia dekorująca wnętrze świątyni.

Historia

Kościół parafialny wzniesiony został w 1854 r. wg projektu miejscowego majstra ciesielskiego Floriana Waisa (był on również wykonawcą budowli), na miejscu poprzedniego z XVII wieku. Kościół konsekrowano w 1869 r. W 1876 r. zbudowano murowaną zakrystię przy wschodniej ścianie prezbiterium. Kościół restaurowano w 1898 r. (m.in. wymieniono wówczas pokrycie dachów i wieży z gontu na blachę), a w 1906 r. rozbudowano przyziemie wieży, tworząc kruchtę z przedsionkami po bokach oraz dobudowano kruchtę do zach. ściany prezbiterium. Wnętrze kościoła ozdobiono wówczas secesyjną polichromią autorstwa lwowskiego malarza Tadeusza Popiela. W czasie działań wojennych w latach 1914-1918 kościół został nieznacznie uszkodzony, a w 1919 r. poddany remontowi. W 1997 r. wymieniono zewnętrzne gontowe poszycie ścian budynku. W latach 2007-2010 przeprowadzono kompleksowe prace konserwatorskie polichromii, a w latach 2010-2012 najważniejszych elementów wyposażenia wnętrza (ołtarze i ambona).

Opis

Kościół położony jest w centrum wsi, przy drodze prowadzącej z Klimkówki do Iwonicza Zdroju. Ogrodzony jest murem z „dzikiego” kamienia (z 1866 r.) z dwiema bramami - od północy i zachodu, położony w otoczeniu starodrzewu. 

Prezbiterium zwrócone jest na południe. Świątynia wzniesiona jest w konstrukcji zrębowej na podmurowaniu z rzecznego kamienia, szalowana gontem. Ściany nawy usztywnione są przyściennymi przyporami. Wieża konstrukcji słupowo-ramowej szalowana jest deskami z listwowaniem, górą obita blachą. Prezbiterium na rzucie prostokąta zamkniętego od południa trójbocznie, nawa na rzucie prostokąta z przylegającą od pn. wieżą. Do prezbiterium dostawiona jest zakrystia od wsch. i niewielka kruchta od zach.

Dachy dwuspadowe, dwukalenicowe, nad prezbiterium nieco niższy, opadający od południa trzema połaciami, kryte blachą. W dachu nawy - ośmioboczna wieżyczka na sygnaturkę z latarnią o daszku namiotowym. Dwukondygnacyjna wieża dołem jest czworoboczna z przedsionkami po bokach (o daszkach pulpitowych), górą ośmioboczna, nakryta niskim, namiotowym, ośmiopołaciowym dachem. Otwory okienne nawy i prezbiterium są ośmioboczne w formie rozet.

Kościół o tradycyjnej dla świątyń drewnianych konstrukcji, w swej formie i rozplanowaniu nawiązuje do murowanej fary w Rymanowie.

Wnętrze nakryte jest płaskim stropem, w nawie wspartym na przyściennych słupach. Ściany i strop pokryte są secesyjną polichromią z 1906 r. o motywach ornamentalnych (stylizowane kwiaty i skrzydła aniołów) autorstwa T. Popiela. Wyposażenie, w większości barokowe z XVIII w., ufundowane przez rodzinę Wojciecha Boboli, pochodzi z wcześniejszego kościoła. Obejmuje ono ołtarz główny z obrazem Matki Boskiej Niepokalanie Poczętej, dwa ołtarze boczne, późnobarokową chrzcielnicę, rokokową ambonę z 2 poł. XVIII w., prospekt organowy z ok. poł. XVIII w. oraz liczne rzeźby i obrazy.

Najstarszym elementem wyposażenia jest obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem z 1 poł. XVI w., malowany temperą na desce, będący pozostałością późnogotyckiego tryptyku. Należy on do najcenniejszych zabytków późnogotyckiego malarstwa tablicowego na terenie województwa podkarpackiego.

Oprac. Anna Fortuna-Marek, OT NID w Rzeszowie, 16-04-2019 r.