Historia

Pozostałości zamku były rozpoznawane w trakcie badań archeologiczno-architektonicznych, przeprowadzonych w latach 1968-1970 i w latach 90. XX w. Fundatorem obronnej rezydencji był w. trzeciej ćwierci XIV w Jan z Syrokomli (podsędek 1346-1356 i sędzia krakowski 1358-1361), który, po upadku zamku w Białym Kościele (Wielka Wieś), zakupił w r. 1352 górę Korzkiew. Jego potomkowie pisali się z Korzkwi już od r. 1385. Istnienie zamku poświadczają również następne dokumenty, wspominające w r. 1388 burgrabiego, w r. 1400 „sub castrum”, a w r. 1447 „castrum”. Kolejnymi właścicielami byli Szczepan Świętopełk z Irządz i mieszczanin krakowski Piotr Krupka. Od XVI w. Korzkiew była w posiadaniu kolejno Zborowskich, Ługowskich, Jordanów, Wesslów. W XIX w. zamek popadł w ruinę. W 1997 r. zrujnowaną budowlę zakupił Jerzy Donimirski i rozpoczął prace konserwatorsko-restauratorskie.

Opis

Wyniki przeprowadzonych rozpoznań archeologiczno-architektonicznych pozwoliły wyróżnić najstarsze założenie zamkowe, datowane na drugą połowę XIV w., oraz kolejne fazy rozbudowy. Pierwotną rezydencję warowną tworzyła wieża obronno-mieszkalna wzniesiona na środku cypla, odciętego od wyżynnego zaplecza suchą fosą. Była to wolno stojąca, piętrowa, podpiwniczona budowla, jednoprzestrzenna, wzniesiona z kamieni na planie prostokąta o wymiarach 9,5 x 12 m, o grubości murów magistralnych dochodzących do 2,5 m. Nieco później otoczono wieżę wielobocznie załamującym się murem obwodowym, wydzielającym od strony południowej dziedziniec. Wejście do zamku prowadziło zapewne przez otwór bramny w południowej części muru obwodowego. W drugiej fazie, datowanej na XV w., dostawiono do zewnętrznego lica południowego odcinka muru obwodowego dwie prostokątne baszty. Pod koniec XV w. lub na przełomie XV/XVI w. rozszerzono nieco powierzchnię zamku, wznosząc w części północno-wschodniej klatkę schodową i przybudówkę gospodarczą. Gruntowną modernizację przeprowadzono w czwartej ćwierci XVI w., dostosowując dotychczasowe pomieszczenia do nowych potrzeb mieszkalnych. Zburzono i wzniesiono na nowo z cegły ścianę północną i zachodnią, a w skrzydle północno-wschodnim, założono czterobiegową klatkę schodową. Salę parteru w wieży oraz piwnicę skrzydła północnego-wschodniego przykryto sklepieniem kolebkowym. Przed wejściem do budynku wzniesiono piętrową loggię, a w tylnej części, między dwoma skrzydłami zamku, zbudowano zaplecze sanitarno-gospodarcze. Z tym okresem rozbudowy należy łączyć wzniesienie piętrowego budynku bramnego. Kolejne przekształcenia nie zmieniły już układu przestrzennego zamku i jego sylwety. Dzięki przeprowadzonym w końcu XX w. pracom renowacyjnym zamek został zaadaptowany na kameralny hotel z przestronnymi salami konferencyjno-bankietowymi.

Obiekt dostępny przez cały rok.

Oprac. Stanisław Kołodziejski, OT NID w Krakowie, 24.10.2014 r.