W okresie od 1934 do 2011 roku nie pełnił swojej pierwotnej funkcji. Obecnie stał sie siedzibą Rady Miejskiej Kórnika oraz Izby Pamiątek Regionalnych, wśród których miedzy innymi znajdują się pamiątki rodzinne Wisławy Szymborskiej wybitnej poetki i noblistki urodzonej w Bninie. Budowla jest ważnym elementem przestrzennym Bnina oraz symbolem tradycji miejskiej.

Historia

Bnin jest to obecnie dzielnicą Kórnika. Początkowo było to samodzielne miasteczko, które w pewnych okresach historycznych wspólnie z Kórnikiem tworzyło zespół gospodarczy. Niemniej Bnin i Kórnik powstały i rozwijały się niezależnie od siebie. Lokacja Bnina jako miasta nastąpiła wcześniej (w 1395 r.) niż Kórnika (1458 r.). Oba miasta rozwijały się jako zarządy dominalne, które od poł. XVI w. do XIX w. należały do wspólnego majątkowo klucza. W 1933 r. Bnin traci prawa miejskie, a po jedenastu latach włączony zostaje w granice administracyjne Kórnika.

Rozwój przestrzenny Bnina zapoczątkował wczesnośredniowieczny gród położony na półwyspie Jeziora Bnińskiego, (od 1232 r. gród kasztelański) z wydzieloną dużą osadą podgrodową skupioną wokół wielkiego trapezowatego targowiska. Targowisko, które uważane jest za jedno z najstarszych tego typu w Wielkopolsce, zajmowało kluczową pozycję na szlaku komunikacyjnym z Poznania do Wrocławia. W miejscu targowiska po lokacji miasta (1395 r.) wytyczono znacznie mniejszy rynek, który wg rysunku planu miasta z 1794 r. przybrał kształt zbliżony do kwadratu, a na środku, którego znajdował się budynek ratusza. Ratusz pełnił swoją pierwotną funkcję od powstania w 2 poł. XVIII w. do 1933 r. W ostatnim okresie w budynku znajdowała się poczta, szkoła. Obecnie, po przeprowadzonym w latach 2008 - 2011 generalnym remoncie wykonanym wg projektu architekta Stefana Wojciechowskiego, stał sie siedzibą Rady Miejskiej Kórnika. Poddasze zostało zaadaptowane na Izbę Pamiątek Regionalnych.

Opis

Barokowy ratusz usytuowany jest w centrum Bnina, pośrodku rynku. Budynek wzniesiony został na rzucie prostokąta, z sienią przelotową. Dwukondygnacyjny, podpiwniczony ratusz nakryty został czterospadowym dachem mansardowym z dwoma wystawkami, zakończonymi attykami. Centralnie ponad kalenicą dominuje czworoboczna wieża zegarowa, nakryta hełmem z latarnią zwieńczonej iglicą z herbem Działyńskich.

Ratusz jest budynkiem murowanym z cegły na niewysokiej podmurówce. Ściany otynkowano. Dach pokryty jest dachówką, zwieńczenie oraz hełm wieży wykonano z blachy. Elewacje północna i południowa (7-osiowe) oraz boczne (5-osiowe) rozdziela szeroki gzyms kordonowy. Prostokątne okna i drzwi zdobią profilowane opaski. Wnętrza ratusza częściowo zostały przebudowane w związku z generalnym remontem w latach 2008-2011.

Obiekt dostępny.

oprac. Radomiła Banach, OT NID w Poznaniu, 12-11-2015 r.