We wnętrzu zachowało się wyposażenie z XVI-XVIII wieku.

Historia

Wieś Konary istniała już w XIII w., a pierwszy drewniany kościół zapewne w XIV wieku. Najstarsza dotycząca go wzmianka pochodzi z 1421 roku. W tym samym roku źródła wspominają również o proboszczu parafii Mikołaju. W XV w. wieś była własnością rodu Konarskich herbu Abdank, z którego pochodzili: biskup krakowski Jan Konarski (1447-1525) oraz biskup poznański Adam Konarski (1526-1574).

Obecny, murowany kościół został wzniesiony i uposażony w 1512 r. z fundacji wspomnianego biskupa krakowskiego Jana Konarskiego. 29 czerwca 1661 r. został zniszczony w wyniku pożaru spowodowanego uderzeniem pioruna. Być może w trakcie jego odbudowy została wzniesiona zach. kruchta. W 1782 r. zaniedbany kościół został poddany restauracji z inicjatywy ówczesnego proboszcza ks. Macieja Nowackiego. W XIX w. wzniesiono kruchtę pd. oraz drewnianą dzwonnicę po pd.-wsch. stronie kościoła.

W 1961 r. w świątyni przeprowadzono prace konserwatorskie. W latach 1962-71 zamontowano trzy dzwony. W latach 1981-86 wzniesiono Grotę Matki Boskiej z Lourdes po pn.-wsch. stronie kościoła. W latach 1991-96 otynkowano elewacje i pomalowano wnętrze kościoła, drewnianą podłogę wymieniono na kamienną posadzkę. Na pocz. XXI w. wykonano nowe pokrycie dachu z dachówek ceramicznych oraz obróbki blacharskie.

Opis

Kościół jest orientowany, usytuowany w środkowej części wsi, po zach. stronie głównej drogi, skręcającej w tym miejscu pod kątem 90 stopni na pd. w kierunku Ostrobudek. Kościół jest położony na terenie dawnego cmentarza parafialnego, otoczonego otynkowanym murem z cegły, w którym znajduje się główna brama po stronie pd. oraz dwie boczne furtki od pn. i wschodu. Teren wokół kościoła jest wyłożony dwukolorową, betonową kostką brukową.

Kościół jest późnogotycki, jednonawowy. Do nawy wzniesionej na rzucie prostokąta zbliżonym do kwadratu przylega od wsch. węższe i krótsze od niej prezbiterium zamknięte trójbocznie. Nawa i prezbiterium są oszkarpowane. Do nawy przylegają dwie, wtórne kruchty na rzutach zbliżonych do kwadratów, większa na osi nawy od zach., pochodząca z 2. poł. XVII w., oraz mniejsza, z XIX w., przylegająca do jej elewacji południowej. W pn.-wsch. narożniku kruchty zach. znajdują się schody prowadzące na emporę organową i poddasze. Od pn. do prezbiterium przylega zakrystia na planie prostokąta, której elewacja zach. jest częściowo wtopiona w pn.-wsch. narożnik nawy. Do wnętrza kościoła prowadzą trzy wejścia: przez kruchty i zakrystię, do prezbiterium.

Bryła kościoła jest złożona z pięciu prostopadłościanów zróżnicowanej wysokości: z wyższej nawy, zamkniętego trójbocznie węższego od niej prezbiterium, dwóch krucht oraz zakrystii, nakrytych odrębnymi dachami dwuspadowymi (nad prezbiterium niższym niż nad nawą, trójpołaciowym nad trójbocznym zamknięciem). Pn. połać dachu nad prezbiterium jest przedłużona i nakrywa przylegającą do niego zakrystię. Nad wejściem w jej elewacji zach. znajduje się dach pulpitowy. W zwieńczeniu szczytu zach. nawy wznosi się sześcioboczna sygnaturka w kształcie latarni. Nawa i prezbiterium są opięte trójuskokowymi szkarpami.

Kościół został wzniesiony z cegły, w konstrukcji murowanej i otynkowany. Dachy są pokryte dachówką ceramiczną, sygnaturka nad nawą - blachą ocynkowaną. Nawę i prezbiterium nakrywają drewniane stropy belkowe podbite deskami. Zakrystię nakrywa murowane sklepienie kolebkowe, kruchtę zach. - drewniany strop belkowy z podsufitką.

Elewacje kościoła są jednokondygnacyjne, otynkowane, wsparte na cokole, w nawie i prezbiterium zwieńczone płaskim gzymsem i oszkarpowane na narożach. Pionowe podziały wprowadzają zamknięte łukami odcinkowymi prostokątne otwory okienne w rozglifionych wnękach. W elewacji zachodniej poprzedzonej przedsionkiem znajdują się dwa eliptyczne otwory okienne umieszczone nad połaciami jego dwuspadowego dachu. Wysoki, trójkątny, uskokowy szczyt, oddzielony od dolnej kondygnacji pasem wybranym w tynku biegnącym przez całą jej szerokość, jest artykułowany trzema, zamkniętymi półkoliście blendami - węższą w środku, flankowaną dwoma szerszymi. Elewacje frontowe krucht posiadają dekoracje opracowane z użyciem motywów arkadowych nisz, pilastrów i gzymsów.

Wnętrze kościoła jest jednonawowe, z usytuowanym nieco wyżej węższym od nawy prezbiterium, oddzielonym od niej wysoką, ostrołukową arkadą łuku tęczowego. Przy niej, po stronie pn. umieszczono ambonę. W zach. części nawy jest drewniana empora organowa, wsparta na czterech podporach. Na ścianach znajduje się wykonana współcześnie polichromia z przedstawieniami: Adoracji Hostii, Zwiastowania, Bożego Narodzenia, Ukrzyżowania oraz Wniebowzięcia NMP. Drewniane stropy nad nawą i prezbiterium są pokryte geometryczną dekoracją listwową i malowidłem z przedstawieniem Wniebowstąpienia w prezbiterium.

We wnętrzu znajdują się, m. in.,: barokowy ołtarz główny z 1. poł XVIII w., z obrazami przedstawiającymi Św. Rodzinę, w polu środkowym, i Matkę Boską z Dzieciątkiem (na zasuwie) oraz trzy ołtarze boczne w nawie - dwa architektoniczne przy łuku tęczowym oraz jeden w formie ramy ze zwojów liści akantu, na ścianie nawy.

Zabytek dostępny. Bliższe informacje na temat parafii i godziny Mszy św. są podane na stronie internetowej

http://www.archpoznan.pl/component/option,com_contact/Itemid,0/task,view/contact_id,72/ (data dostępu: 1-12-2015 r.)

oprac. Anna Dyszkant, OT NID w Poznaniu, 1-12-2015 r.