Historia

Pierwszy, drewniany kościół w Klisinie wzmiankowany był w 1447 roku. W latach 1591-2 bracia Krzysztof Baltazar Hans i Jerzy von Tschetschau - Mettich przyczynili się do budowy murowanego kościoła, z którego do chwili obecnej zachowała się wieża - tablica inskrypcyjna. Obecny korpus rozbudowany został w 1867 roku.

Opis

Kościół znajduje się na niewielkim wzgórzu w centralnej części miejscowości przy drodze prowadzącej z Głogówka do Racławic Śląskich. Otoczony jest murowanym ogrodzeniem z podejściami i bramkami od strony wschodniej i zachodniej.

Świątynia jest orientowana, murowana z cegły, z ceglano-kamienną wieżą; otynkowana i oskarpowana. Pięcioprzęsłowa nawa założona została na rzucie prostokąta i nakryta dachem dwuspadowym. Węższe od niej, trójbocznie zamknięte prezbiterium flankowane jest czworobocznymi dobudówkami; w północnej mieści się zakrystia. Od zachodu znajduje się czworoboczna wieża w narożach ujęta masywnymi skarpami i flankowana od pn. i pd. dwoma dobudówkami, w których od południa umiejscowiona została kaplica, a w północnej znajdują się schody na wieżę i chór muzyczny.

Czterokondygnacyjna wieża, w dolnych kondygnacjach wzniesiona na planie czworoboku, powyżej ośmioboku, zwieńczona została hełmem baniastym z latarnią. W górnych kondygnacjach jej elewacje pokryte są dekoracją ramową i artykułowane otworami okiennymi (w trzeciej kondygnacji) oraz tarczami zegarowymi (w czwartej). Nad wejściem do świątyni znajduje się fundacyjna tablica inskrypcyjna z 1591 roku oraz kartusz z herbem rodziny Tschetschau.

Elewacje kościoła artykułowane są dwuuskokowymi skarpami w górnej partii dekorowanymi podłużnymi blendami oraz półkoliście zamkniętymi otworami okiennymi. Podziały poziome tworzą: wyodrębniona partia cokołowa, odcinki gzymsu podokiennego oraz gzyms wieńczący.

Nawa nakryta jest sklepieniem kolebkowym na gurtach, z lunetami, prezbiterium sklepieniem krzyżowym.

We wnętrzu częściowo zachowało się neogotyckie wyposażenie w tym obrazy J. Fahnrotha przeznaczone dla ołtarzy bocznych: święty Roch i Madonna Różańcowa z ok 1880 roku oraz przyścienna ambona.

Madonna Różańcowa

W centrum przedstawienia, na rozświetlonym tle znajduje się postać siedzącej na obłokach Matki Boskiej z Dzieciątkiem Jezus. Ukoronowana Madonna, odziana w czerwoną suknię i niebieski płaszcz, trzyma w prawej dłoni różaniec, zaś lewą ręką podtrzymuje siedzące Dzieciątko. Ubrany na biało Jezus unosi prawą dłoń w geście błogosławieństwa, a w lewej trzyma niebiesko-złotą kulę z krzyżem. Na mniejszych kwaterach wokół głównego przedstawienia umieszczone zostały sceny z życia Marii i Jezusa: Zwiastowanie, Narodziny Jezusa, Modlitwa w Ogrójcu, Pieta, Zmartwychwstanie i Ukoronowanie Marii.

Święty Roch

Obraz przedstawiający św. Rocha ukazuje go jako pielgrzyma na tle skalistego krajobrazu. Święty, osłonięty brązową peleryną z przyczepioną do niej muszlą św. Jakuba, został wyposażony w atrybuty podróżnego: kapelusz i torbę przewieszoną przez ramię. Towarzyszy mu pies, który zgodnie z legendą przynosił świętemu pożywienie podczas choroby. Na mniejszych kwaterach wokół głównego przedstawienia umieszczone zostały popiersiowe wizerunki świętych. Dziewiętnastowiecznego wystroju wnętrza świątyni dopełniają obrazy stacji Drogi Krzyżowej oraz przyścienna ambona.

Zabytek dostępny.

Oprac. Aleksandra Ziółkowska, OT NID w Opolu, 04-07-2016 r.