Stanowi cenne źródło do poznania budownictwa grodowego z okresu wczesnego średniowiecza.

Usytuowanie i opis

Grodzisko z podrodziem w Klarowie o lokalnej nazwie „Horodyszcze“, „Góra Horodyska“ lub „Zamczysko“ jest położone ok. 700 m na południe od centrum wsi, na piaszczystym wyniesieniu w dolinie rzeki Wieprz, w odległości od jej koryta ok. 1,5 km w linii prostej na wschód. Grodzisko zajmuje północno-wschodnią część wzniesienia, podgrodzie znajduje się po stronie zachodniej wzgórza.

Grodzisko o powierzchni ok. 0,5 ha, wraz z podgrodziem zajmuje powierzchnię ok. 4,5 ha. Grodzisko posiada kształt owalny z dobrze czytelnymi wałami. Owalne również w kształcie podgrodzie przylega do grodziska od strony zachodniej. Zachowały się obwałowania podgrodzia, które od grodziska oddziela fosa. Obecnie teren grodziska i podgrodzia porasta las liściasty. Teren podgrodzia zajmują w jego części północnej zabudowania gospodarstwa wiejskiego.

Podgrodzie stanowiska zostało poważnie zniszczone i nadal ulega niszczeniu na skutek funkcjonowania na jego terenie zabudowy gospodarstwa wiejskiego oraz dróg dojazdowych.

Historia

W oparciu o wyniki badań archeologicznych można przyjąć, że gród wraz z podgrodziem funkcjonował w okresie wczesnego średniowiecza.

Stan i wyniki badań

Badania archeologiczne w 1975 roku prowadził Andrzej Kutyłowski. W trakcie prac wykopaliskowych na podgrodziu założono trzy wykopy sondażowe, zaś w obrębie grodu dwa wykopy: w obrębie fosy i na majdanie u stóp wału.

Badania powierzchniowe w ramach Archeologicznego Zdjęcia Polski zostały wykonane w 1989 roku.

W trakcie badań wykopaliskowych przeprowadzonych na terenie podgrodzia zaobserwowano nikłe ślady z okresu wczesnego średniowiecza datowane na XI—XIII wiek. Stwierdzono, że podgrodzie założono na terenie starszego osadnictwa, bowiem znaleziono ślady kultury łużyckiej oraz zabytki neolityczne (m.in. kultury pucharów lejkowatych), głównie w postaci fragmentów naczyń glinianych. W obrębie fosy o głębokości pierwotnej 2,7 m, obecnie - 2 m, stwierdzono pozostałości spalonych elementów obronnych wału. W wykopie u stóp wału występowały ślady spalenizny. W obu tych wykopach założonych w obrębie grodu właściwego brak było materiałów pozwalających na uściślenie chronologii. W związku z tym datowanie założenia obronnego nie jest pewne. Według informacji z decyzji o wpisie do rej. zab., gród datowany jest wstępnie na X-XI w. Według J. Gurby, gród obronny funkcjonował w XII - XIII w., podgrodzie w X-XII w. (na podstawie znalezisk powierzchniowych). Według badań wykonanych w ramach Archeologicznego Zdjęcia Polski znaleziska powierzchniowe z dawnego grodu pochodzą z XI - XII w. , natomiast zabytki z podgrodzia datowane są na X - XII w.

Dostęp do zabytku bez ograniczeń.

oprac. Ewa Prusicka, OT NID Lublin, 05-04-2016 r.