Poznaj lokalne zabytki


Wyraź zgodę na lokalizację i oglądaj zabytki w najbliższej okolicy

Zmień ustawienia przeglądarki aby zezwolić na pobranie lokalizacji
Strona korzysta z plików cookies. Dowiedz się więcej.

hotel Grand, ob. Muzeum Śląskie - Zabytek.pl

hotel Grand, ob. Muzeum Śląskie


budynek użyteczności publicznej 1898 r. Katowice

Adres
Katowice, Aleja Wojciecha Korfantego 3

Lokalizacja
woj. śląskie, pow. Katowice, gm. Katowice

Obiekt jest jednym z najokazalszych przykładów architektury historyzmu (z elementami neogotyku) w województwie śląskim.

Dawny hotel znany jest przede wszystkim jako siedziba Muzeum Śląskiego w Katowicach (obecnie jest jego oddziałem).

Historia

Wraz z nadaniem praw miejskich Katowicom w 1865 r. miasto dynamicznie zaczęło się zmieniać w ośrodek przemysłowy i administracyjny. Zaczęło kształtować się centrum miasta wraz z reprezentacyjnymi budynkami. Pod koniec XIX w. niemiecki przedsiębiorca Max Wiener, będący właścicielem hotelu „de Prusse”, sprzedał go w celu zaadoptowania do nowych potrzeb - ratusza. Za uzyskane ze sprzedaży pieniądze wybudował przy ówczesnej Schlossstrasse (późniejsza ul. Zamkowa, obecna ul. Korfantego) nowy hotel. Budynek został wzniesiony w 1898 r. Nieznany jest jego projektant. Przypuszczalnie był to Ignatz Grünfeld bądź Gerd Zimmermann. Budynek został wzniesiony w stylu historyzmu z elementami neogotyku. W części parterowej mieściły się kawiarnie oraz restauracja. Na przestrzeni lat pomieszczenia obiektu zmieniały swoje funkcje. Około 1922 r. zostały one zaadoptowane na potrzeby biurowe, m.in. Huty Pokój, Śląskich Zakładów Górniczo-Hutniczych i Zakładów Cegielskiego. W późniejszym okresie stacjonowała Armia Czerwona, a następnie Zakłady Drzewne Przemysłu Górniczego. W 1984 r. budynek został zaadoptowany na potrzeby Muzeum Śląskiego.

Opis

Budynek usytuowany jest u zbiegu ul. Wojciecha Korfantego i Stanisława Moniuszki w ścisłym centrum miasta. Obiekt został wzniesiony z cegły. Fasady zachodnia i północna wyłożone są czerwoną cegłą klinkierową. Elewacja tylna jest tynkowana. Gmach został założony na planie o kształcie zbliżonym do litery „L”. Budynek jest czterokondygnacyjny, podpiwniczony, przekryty czterospadowym dachem krytym dachówką z wieżyczkami o cebulastych hełmach. Bryła obiektu jest zwarta. Fasada frontowa, wschodnia flankowana jest przez ryzality.

W części środkowej znajduje się pseudoryzalit o szerokości czterech osi. W partii przyziemia budynek jest tynkowany. W części środkowej znajduje się główny otwór wejściowy o drewnianych, dwuskrzydłowych drzwiach z nadświetlem zamkniętym łukiem pełnym. Pozostałe wejścia zostały usytuowane w ryzalitach bocznych. Okna zwieńczone są łukiem pełnym. W centralnej części, w pseudoryzalicie, znajduje się balkon zdobiony motywami neogotyckimi. W ryzalitach bocznych umieszczono po jednym oknie na każdej kondygnacji. Ujęte w opaski okna są prostokątne, zwieńczone łukiem odcinkowym lub ostrym. Między drugą a trzecią kondygnacją znajduje się pas fryzu z motywami dekoracji maswerkowej. Ryzalit południowy i pseudoryzalit zwieńczone są rozbudowanymi szczytami o dekoracji w postaci maswerków, kwiatonów i laskowań. Południowy ryzalit przekrywa płaski dach. Fasada tylna jest w całości tynkowana. Na każdej kondygnacji umieszczono prostokątne, czterodzielne lub sześciodzielne okna ujęte w proste opaski. Na piątej osi znajduje się ryzalit z charakterystycznym oknem biegnącym przez trzy kondygnacje. Wieńczy go trójkątny szczyt z czterema niewielkim oknami zamkniętych łukiem pełnym. Poniżej ryzalitu znajduje się przeszklona dobudówka stanowiąca klatkę schodową. Po stronie północnej znajdują się dwie niższe przybudówki, w których znajduje się jedno duże okno o zwieńczeniu o łuku pełnym i jedno okno prostokątne. W skrzydle po stronie południowej umieszczono korytarzowe przejście, na końcu którego znajdują się drewniane, dwuskrzydłowe drzwi. Fasada boczna, od ul. Teatralnej, w części przyziemia jest analogicznie otynkowana w postaci pasów tynku z oknami zamkniętymi łukiem pełnym. Okna pierwszej kondygnacji są zamknięte łukiem odcinkowym ujęte kamienną opaską. Na pozostałych kondygnacjach okna są prostokątne, czterodzielne otoczone analogicznym obramieniem. Od strony południowej, między drugą a trzecią kondygnacją znajduje się fragment fryzu elewacji frontowej. Elewacja boczna, południowa usytuowana jest od strony ul. Moniuszki jest analogicznie zakomponowana.

W przedsionku, na ścianach bocznych, zachowały się dwie płaskorzeźby ukazujące sceny rodzajowe. Wyobrażenia ujęte są w bordiury dekorowane motywami roślinnymi. Pod płaskorzeźbami znajdują się dwa niewielkie okna (w tym jedno jest zblendowane) zamknięte łukiem typu ośli grzbiet. Okna ujęte są w ozdobne opaski zdobione formami roślinnymi. Zachowała się również metalowa balustrada schodów głównych z dekoracją roślinną. Do reprezentacyjnej sali zlokalizowanej na parterze prowadzą trzyskrzydłowe drzwi z ruchomym środkowym skrzydłem z nadświetlem zwieńczonym półkoliście wypełnionym dekoracją witrażową. Sala wyróżnia się dekoracyjnymi stropem zdobionym kasetonami.

Obiekt dostępny z zewnątrz. Możliwość zwiedzania w godzinach otwarcia muzeum.

Oprac.Sabina Rotowska, OT NID w Katowicach, 26-01-2016 r.

Rodzaj: budynek użyteczności publicznej

Styl architektoniczny: neogotycki

Materiał budowy:  ceglane

Forma ochrony: Rejestr zabytków, Ewidencja zabytków

Inspire id: PL.1.9.ZIPOZ.NID_N_24_BK.104482, PL.1.9.ZIPOZ.NID_E_24_BK.302060