Świątynia położona na północny – wschód od placu rynkowego stanowi istotny element w układzie przestrzennym miasta.

Historia

Początki gminy ewangelickiej w Kargowej datowane są na XVII w., kiedy to pierwszą świątynię wzniesiono w pobliżu pałacu. W 1738 r. zbudowano szachulcowy zbór, by na jego miejscu w latach 1801 -1805 wznieść nową, murowaną ewangelicką świątynię. Budowę zrealizowano według projektu architekta Dulitza z Poznania, a całkowity koszt przedsięwzięcia wyniósł 20.458 talarów. Dawny zbór ewangelicki to późnoklasycystyczna budowla z dobudowaną w 1832 r. do niej wieżą. Prezentowany obiekt jest jednym z ciekawszych przykładów architektury klasycystycznej na obszarze województwa lubuskiego. Ewangelicka świątynia przed II wojną światową była ośrodkiem życia duchownego nie tylko dla mieszkańców Kargowej, lecz także okolicznych miejscowości takich jak: Jaromierz, Chwalim, Wojnowo czy Drwina. W 1849 r. zbór ewangelicki w Kargowej został podniesiony do rangi kościoła krajowego. Działania II wojny światowej nie przyczyniły się do większych zniszczeń. Po 1945 r. dawna świątynia ewangelicka w Kargowej była wykorzystywana jako magazyn zboża. Dopiero w 1979 r. obiekt został konsekrowany jako rzymskokatolicki kościół filialny pw. św. Maksymiliana Marii Kolbe. Wewnątrz świątyni przeprowadzono w tym czasie prace adaptacyjne w części ołtarzowej.  Kościół nie uległ większym przekształceniom, zachował pierwotną bryłę, artykulację elewacji oraz układ funkcjonalny wnętrza.

Opis

Kościół filialny pw. św. Maksymiliana Marii Kolbe  w Kargowej położony jest przy ul. Górnej 2, w pobliżu placu rynkowego. Teren wokół kościoła otoczony jest metalowym płotem z bramą wjazdową. Działka przed kościołem częściowo wyłożona jest kostką brukową oraz porośnięta kilkoma drzewami. Świątynia to murowana, salowa budowla wzniesiona na rzucie prostokąta, nakryta dwuspadowym dachem z dachówką ceramiczną karpiówką w koronkę. Od wschodniej strony przylega czteroboczna, czterokondygnacyjna wieża zwieńczona hełmem ostrosłupowym kryta blachą cynkową. Wejście główne do kościoła zlokalizowano w przyziemiu wieży. W środkowych osiach elewacji północnej, południowej i zachodniej umieszczono wejścia boczne. Stolarka drzwiowa drewniana, pochodzi z okresu budowy świątyni. Elewacje przepruwają, zróżnicowane pod względem wielkości i kształtów, trzy poziomy okien, przedzielonych gzymsami międzykondygnacyjnymi Wnętrze kościoła z emporami i prezbiterium przykryte stropem belkowym. Drewniane, dwukondygnacyjne empory wsparte zostały na czworobocznych słupach. W skład wyposażenia kościoła wchodzi: drewniana eklektyczna chrzcielnica, dwa dzwony z 1808 r. oraz część ławek na emporach.

Kościół jest własnością wyznaniową. W świątyni odbywają się regularnie msze święte. Obiekt jest szeroko udostępniany.

oprac. Krzysztof Słowiński, OT NID w Zielonej Górze, 30-10-2017 r.