Historia

Kościół zbudowany został przez rodzinę Berzewiczych na początku XV w. Herb rodziny Berzewiczych - 3 róże w tarczy - umieszczony jest na zworniku sklepienia w prezbiterium nad wielkim ołtarzem. Świątynia została uszkodzona w 1431 r. podczas wojen husyckich. Od 1602 do 1632 r. był w posiadaniu luteranów i został zamieniony na zbór. Po rekatolicyzacji Spisza, wrócił w ręce katolików. W 1677 r. uległ pożarowi. W latach 1678-1679 odbudowano stropy i dachy kościoła, a w 1712 r. nad nawą wzniesiono nowe, kamienne sklepienie. W tym samym roku dobudowano od północy kaplicę św. Anny oraz zakrystię przy prezbiterium. W 1757 r. pożar ponownie zniszczył dachy kościoła oraz gotycką konstrukcję wieży. Prace remontowe trwały do 1767 r., podczas których nadbudowano uszkodzoną wieżę i przykryto ją hełmem. W latach 1771-1772 odnowiono wnętrze kościoła wraz z ołtarzem wielkim. W 1814 r. wybudowano murowane ogrodzenie z bramkami. W 1842 r. kościół gruntownie odnowiono pod kierunkiem architekta Johana Steinhausa z Lewoczy. W 1903 i 1913 r. odnowiono ołtarze boczne, a w 1928 r. wnętrze oraz ołtarz główny. W latach 60. XX w. malarz Maciej Makarewicz wykonał polichromię ornamentalno-figuralną. W latach 1978-1979 przeprowadzono remont świątyni.

Opis

Kościół usytuowany jest w środkowej części wsi, po zachodniej stronie głównej drogi wiejskiej - ul. Św. Anny. Ogrodzenie obejmuje teren dawnego cmentarza przykościelnego, na którym znajduje się kilka mogił z początku XX w. Kościół jest w swych najstarszych partiach gotycki, przebudowany w duchu baroku. Kościół jest jednonawowy, z węższym prezbiterium zamkniętym ścianą prostą, przy której pomiędzy szkarpami nowsza kaplica Ogrojcowa. Po stronie północnej prezbiterium znajduje się zakrystia na rzucie prostokąta, a po stronie północnej nawy kaplica św. Anny. Od południa do nawy przylega kruchta. Fasada od zachodu posiada masywną wieżę, założoną na rzucie kwadratu, zwieńczoną hełmem w formie barokowej. Dachy kościoła są siodłowe. Nad prezbiterium znajduje się wieżyczka na sygnaturkę z latarnią o hełmie analogicznym do wieży. Wnętrze nakrywają sklepienia krzyżowo-żebrowe nad prezbiterium i zakrystią, kolebkowe z lunetami nad nawą. Kościół jest murowany z kamienia z użyciem cegły, tynkowany, oszkarpowany. Dachy pokryte są gontem. Elewacje z gładkimi tynkami, zaakcentowane są w koronach profilowanymi gzymsami. Wieża pod hełmem zwieńczona jest szerszym gzymsem przełamanym w częściach środkowych. Wyposażenie wnętrza w większości jest barokowe. Ołtarz główny pochodzi z pocz. XVII w., dwa ołtarze boczne z 1913 r., a ambona z ok. 1842 r. Ogrodzenie jest murowane, wybudowane w 1814 r., z bramkami zwieńczonymi kamiennymi gazonami.

Obiekt dostępny z zewnątrz przez cały rok, wewnątrz podczas Mszy Św.

Oprac. Olga Dyba, NID OT w Krakowie, 14.10.2014 r.