Poznaj lokalne zabytki


Wyraź zgodę na lokalizację i oglądaj zabytki w najbliższej okolicy

Zmień ustawienia przeglądarki aby zezwolić na pobranie lokalizacji
Strona korzysta z plików cookies. Dowiedz się więcej.

pałac - Zabytek.pl

Adres
Jakubowice, 36

Lokalizacja
woj. opolskie, pow. namysłowski, gm. Wilków

Neoklasycystyczny pałac wraz z otaczającym go parkiem i zabudowaniami folwarcznymi stanowi cenny dla regionu przykład architektury XIX wieku.

Obecnie pałac przystosowano do nowej funkcji użyteczności publicznej. Jego adaptację wykonano z poszanowaniem substancji zabytkowej.Neoklasycystyczny pałac wraz z otaczającym go parkiem i zabudowaniami folwarcznymi stanowi cenny dla regionu przykład architektury XIX wieku. Obecnie pałac przystosowano do nowej funkcji użyteczności publicznej. Jego adaptację wykonano z poszanowaniem substancji zabytkowej.

Historia

Pierwsza informacja o istnieniu w Jakubowicach majątku ziemskiego pochodzi z 1688 r. Gdyż wtedy uległ spaleniu istniejący tam średniowieczny lub renesansowy dwór usytuowany na niewielkim wzniesieniu, otoczonym fosą, którą zasypano dopiero w 1926 r. W I poł. XIX w. na miejscu tej budowli został wzniesiony spichlerz. Na podstawie źródeł datowanych na 1786 r. można przyjąć, że posiadłość była w rękach Otto Bendemana. Kolejnymi właścicielami majątku była rodzina Von Salisch. W 1796 r. Zimmermann wymienia rodzinę von Sigroth jako właścicieli posiadłości. W rękach, której był w owym czasie również majątek w pobliskich Idzikowicach. Wspomina on również, że istniał w owym czasie Jakubowicki pałac. Do roku 1815 posiadaczem majątku był pochowany w Jakubowickim parku Johann Gottlieb Köhler. W 1845 r. posiadłość stanowiła własność hrabiego Jerzego von Pückler. Dwór w obecnym miejscu i formie został wzniesiony w 1882 r. przez nowych właścicieli – rodzinę Scholtzów. Stanowił element większego gospodarstwa rolnego. Była to niewielka budowla murowana. Wzniesiona na planie regularnego prostokąta. 2-traktowa z centralnie umieszczoną sienią na głównej osi. Wejścia oflankowano pomieszczeniami reprezentacyjnymi z kuchnią w przyziemiu sutereny. Na piętrze mieściły się pokoje sypialne i gościnne. Budynek 2-kondygnacyjny. Podpiwniczony kryty 4-spadowym dachem ceramicznym. Po drugiej wojnie światowej zamieszkiwali go pracownicy pobliskiego Państwowego Gospodarstwa Rolnego. W ostatnich latach popadający w ruinę pałac i sąsiadujące z nim zabudowania dawnego majątku Jakobsdorf zostały wyremontowane na potrzeby utworzenia hotelu. Adaptując pałac do współczesnych potrzeb użytkowania, uwzględniono zachowanie w autentycznej postaci substancji zabytkowej oraz istniejący kontekst zabudowy dworsko-folwarcznej. Odtworzono pierwotną artykulację ścian, detal architektoniczny, stolarkę okienną, dekoracyjne elementy orynnowania w postaci rzygaczy. Autentyczność i zabytkowy charakter został podkreślony dzięki konserwacji zachowawczej, której poddano oryginalne drewniane schody, wewnętrzną stolarkę drzwiową oraz zewnętrzne składane okiennice. Przy odtwarzaniu elementów dekoracji sztukatorskiej zastosowano tradycyjne techniki.

Opis

Neoklasycystyczny pałac jest elementem założenia pałacowo-folwarcznego. Budynek usytuowany jest w północno-wschodniej części parku i ustawiony jest frontem w stronę zachodnią. Pałac stanowi dominantę założenia parkowo – pałacowego. Zbudowany został na rzucie wydłużonego prostokąta z nieznacznie zaznaczonymi ryzalitami na osi środkowej głównego wejścia. Budynek dwutraktowy z centralnie umieszczonym holem, otoczonym niegdyś pokojami reprezentacyjnymi a obecnie pomieszczeniami restauracji. Składa się obecnie z trzech kondygnacji oraz sutereny, która obecnie pełni funkcje lokalu gastronomicznego. Wzniesiony z cegły, otynkowany, w partii cokołów i zwieńczeń tynk boniowany. Elewacja frontowa na poziomie sutereny jest 4- osiowa. W dwóch wyższych kondygnacjach 7-osiowa. Zwieńcza ją trójstopniowy szczyt umieszczony na ryzalicie. Wejście od frontu jest poprzedzone prostokątnym tarasem, otoczonym szklaną balustradą. Okna pierwszej kondygnacji wyższe i ujęte w ozdobniejsze obramienia od okien na drugim piętrze. Obecnie do 6-osiowej elewacji od strony wschodniej przylega taras poprzedzony szerokimi schodami. Na osi środkowej ryzalitu powiększono otwory okienne a stolarkę okienna zastąpiono drzwiową. Na trójstopniowym boniowanym szczycie ryzalitu umieszczono pośrodku okrągły otwór. Elewacja boczna od strony północnej jest 3- osiowa a od strony południowej 5-osiowa. Na obydwu nich umieszczono medaliony z przedstawieniami kobiet. Artykulację ścian wzbogacają rozetki, palmety, woluty, przęsła ujęte kneblowanymi pilastrami wspartymi na cokołach. Na głowicach pilastrów belkowanie. Akroteriony wieńczące okna wykonano z terakoty. Budynek nakryty dachem czterospadowym z dachówki ceramicznej. Przeszklony oknami połaciowymi i półokrągłymi, w kształcie wolego oka oknami.

Parter dostępny dla gości restauracji. Wyższe kondygnacje dostępne dla gości hotelowych.

Oprac. Magdalena Urbaniak – Leśniak, OT NID w Opolu, 20.04.2018 r.

Rodzaj: pałac

Styl architektoniczny: neoklasycystyczny

Materiał budowy:  ceglane

Forma ochrony: Rejestr zabytków, Ewidencja zabytków

Inspire id: PL.1.9.ZIPOZ.NID_N_16_BK.19725, PL.1.9.ZIPOZ.NID_E_16_BK.16945