Historia

Dwór obronny został wzniesiony w 1 poł XVI w. jako siedziba Konińskich h. Rawicz., z których Anna wniosła majątek Jerzemu Czernemu. Następnie była to własność Bełżeckich i Łosiów z Gradkowa. Według tradycji w XVI/XVII w. mieścił się tu zbór. Na przełomie XVII/XVIII w. dwór został przebudowany przez Łosiów (zapewne poprzez powiększenie od frontu) i otoczony ogrodami „włoskimi”. W 1797 r. od Feliksa Antoniego Łosia majątek zakupił Mikołaj Mrozewicz, łowczy sanocki. W rękach tej rodziny dobra pozostawały przez ponad pół wieku, na pewien okres skonfiskowane za udział w powstaniu listopadowym, następnie odzyskane drogą kupna. W l. 1838-1855 dwór po raz kolejny przebudowano, nadając mu klasycyzującą szatę zewnętrzną. Od połowy XIX w. do 1928 r. Jakubowice Konińskie pozostawały w rękach Gawlikowskich, po czym przeszły na własność Jana i Marii Szewczyków, wówczas do elewacji frontowej dworu dobudowany portyk z tarasem na piętrze. Po II wojnie światowej dwór pozostał w posiadaniu rodziny Szewczyków. W 1966 r. strawiony pożarem, został częściowo rozebrany i pozostawiony w stanie półruiny. W l. 1985-1990 odbudowany przez ówczesnego właściciela Wiesława Trumińskiego, następnie w l. 1997-1999 r. poddany wraz z otoczenie dalszej rewaloryzacji przez obecnych właścicieli Annę i Kazimierza Gajków, którzy przystosowali obiekt do pełnienia funkcji hotelowo-restauracyjnych. Odtworzone wokół dworu ogrody „włoskie” zostały uznane z jedną z najlepszych realizacji tego typu w kraju.

Opis

Gotycko-renesansowy dwór obronny położony jest w odległości ok. 6 km na pn. od Lublina, usytuowany po zach. stronie drogi Lublin-Krasienin, na wysokiej krawędzi doliny rzeki Ciemięgi. Wokół dworu współcześnie zaaranżowane otoczenie: od frontu dziedziniec z oficyną, murowaną bramą i ogrodzeniem, od pd.-zach. - ogrody „włoskie”. Dwór wzniesiony na rzucie kwadratu, dwukondygnacjowy, podpiwniczony, elewacją frontową zwrócony na wsch. Murowany z cegły palcówki o układzie polskim i kamienia; naroże pd.-zach. wzmocnione skarpą; częściowo otynkowany. W przyziemiu tylnej (wcześniejszej) części dworu dwa większe pomieszczenia sklepione kolebkowo. Od frontu, dobudowane w XVIII w., 3 mniejsze pomieszczenia nakryte sklepieniami kolebkowymi z lunetami i kolebkowo-krzyżowymi. W piwnicach sklepienia kolebkowe. Nakryty dachem namiotowym z powiekami, pobitym gontem. Elewacja frontowa trójosiowa, podzielona gzymsami kordonowymi; narożniki dolnej kondygnacji boniowane, górnej - ujęte pilastrami. Otwór wejściowy i otwory okienne otoczone profilowanymi opaskami; okna parteru zwieńczone gzymsami; nad wejściem nadwieszony drewniany balkon. Elewacja tylna i część elewacji pd. nieotynkowane, z widocznym wątkiem muru ceglano-kamiennego; o oknach ujętych szerokimi tynkowymi opaskami i podokiennikami. Wnętrze zaaranżowane współcześnie.

Obiekt dostępny. Restauracja i hotel „Dwór Anna”

Oprac. Bożena Stanek-Lebioda, OT NID w Lublinie, 14.07.2014 r.