Historia

Parafię erygował biskup krakowski Prokop w 1293; wzmianki o niej znajdujemy w wykazach świętopietrza z lat 1326-1327. Nowy kościół został wzniesiony w 1408 przez Mikołaja Pieniążka pw. Wszystkich Świętych. W 2. połowie XVI w. zamieniony był na zbór kalwiński („przez Mikołaja Dłuskiego złupiony i kacerzom oddany”). Po rekatolicyzacji właścicieli wsi, w połowie XVII wieku restaurowany i poświęcony w 1624 przez Tomasza Oborskiego, sufragana krakowskiego. Obecny zbudował w 1745 (ukończony 1746) proboszcz Kazimierz Bodurkiewicz, przy finansowym współudziale dziedzica Augusta Aleksandra Czartoryskiego. Świątynię konsekrował w 1749, już pod nowym wezwaniem, biskup krakowski Andrzej Załuski. W 1865 pokrycie kościoła gontem (dziś blacha). W 2012 ekspertyza techniczna dotycząca stanu zachowania kościoła dowiodła konieczności podjęcia natychmiastowych prac remontowych. Stwierdzono zniszczenia drewnianej konstrukcji ścian, wież oraz szalowania. W ramach realizowanego projektu wyremontowany został murowany cokół oraz opaska wokół kościoła. Pracom remontowo - konserwatorskim poddano również elementy konstrukcyjne nawy głównej, prezbiterium, wieży, kruchty wejściowej i bocznej, kaplicy północnej oraz zakrystii.

Opis

Kościół usytuowany w centrum wsi, na niewielkim wzniesieniu. Kościół drewniany, konstrukcji zrębowej, prezbiterium zamknięte wielobocznie, nawa szersza prostokątna. Nawa złączona z dwiema charakterystycznymi, wysokimi wieżami. Wieże i sygnaturka zwieńczone baniasto, w prezbiterium pozorne sklepienie kolebkowe. Ozdobny portal w kruchcie zachodniej. Chór muzyczny. Bogaty wystrój. Spod ręki Wita Stwosza lub jego uczniów mogą pochodzić gotyckie rzeźby: św. Krzysztofa (ok. 1500 r.), Matki Bożej z Dzieciątkiem (1480 r.) - pochodząca z kapliczki stojącej dawniej w środku wsi, Chrystusa Zmartwychwstałego (1 poł. XVI w.). Stwoszowi przypisuje się wizerunek Ukrzyżowanego z głównego ołtarza. Przypuszcza się, że dzieła mogły trafić do Iwanowic podczas zmiany wystroju w krakowskim kościele Mariackim. Ołtarze wczesnobarokowe i późnobarokowe. Ołtarz główny z dawnego kościoła z obrazem Wszystkich Świętych i św. Trójcy; tamże wspomniany renesansowy krucyfiks; na zasuwie - adoracja Trójcy Świętej (ok. 1746). W ołtarzach bocznych - św. Agnieszka (1627) i św. Anna. Polichromia stropów: Święta Trójca w prezbiterium, w nawie Najświętsza Maria Panna Niepokalanego Poczęcia, po bokach godła: sprawiedliwości, wiary, nadziei i miłości. Nad wejściem do zakrystii herby fundatorów Pogoń i Leliwa pod mitra książęcą na tle płaszcza Tablice grobowe pamięci Michała (zm. 1799) i Salomei (1840) Walewskich, dziedziców dóbr i Aleksandra Walewskiego (zm.1845) oraz Feliksa Dobrzańskiego (zm. 1890) właściciela dóbr Maszków. Dzwony z 1737 i z 1525. Organy z 1858. Świątynia otoczona murem z 1859. Stacje Drogi Krzyżowej z 1834 ufundował ks. proboszcz Szymonowicz. Zakrystia murowana z około 1900; dawna, drewniana zakrystia przekształcona w kaplicę św. Anny.

Msze św. w niedziele: godz. 8.00, 10.00, 12.00, 16.00; w dni powszednie: godz. 18.00 (czas letni) lub godz. 17.00 (czas zimowy). W ramach Szlaku Architektury Drewnianej czynny od 15 V do 30 IX.

Oprac. Roman Marcinek, OT NID w Krakowie, 20.03.2015 r.