Historia

Cerkiew wzniesiona zapewne w 1685 r. wraz z erekcją parafii. Remontowana i częściowo przebudowana w 1797 r. - prawdopodobnie przekształcono lub dodano wówczas babiniec oraz wzniesiono obok cerkwi dzwonnicę i bramkę. Odnawiana w 1832 r. oraz w 1872 r. kiedy zapewne dobudowano zakrystię, a także w l. 1958-9 i 1976. W 2009 r. cerkiew została poddana kompleksowym pracom remontowo-konserwatorskim obejmującym: przywrócenie gontowego pokrycia dachu, wymianę więźby dachowej, stolarki okiennej i drzwiowej; remont i obicie gontem ścian. W 2012 r. przeprowadzono remont dzwonnicy obejmujący m.in.: wymianę elementów konstrukcyjnych, szalunku i podłogi oraz remont bramki. Od lat 50. cerkiew pełniła funkcję kościoła fil. rzym.-kat., obecnie jest siedzibą par. gr.-kat. należącej do dekanatu przemyskiego i, podobnie jak wcześniej, służy wiernym obu obrządków.

Opis

Zespół cerkiewny usytuowany na wysokim wzgórzu, przy d. trakcie z Lublina do Lwowa. W skład zespołu wchodzi cerkiew należąca do najstarszych cerkwi trzykopułowych w regionie, dzwonnica i bramka prowadząca na cmentarz cerkiewny porośnięty pomnikowymi lipami.

Cerkiew. Orientowana. Wzniesiona na trójdzielnym planie składającym się z kwadratowej nawy, również kwadratowych lecz węższych i niższych babińca i prezbiterium oraz dobudowanej za prezbiterium zakrystii. Drewniana, wzniesiona w konstrukcji wieńcowej o widocznych w dolnej partii balach łączonych na rybi ogon i obłap (babiniec) z ostatkami, ułożonych na podwalinie i kamiennej podmurówce. Dolna część zrębu otoczona wydatnymi zadaszeniami. Nawa, babiniec i prezbiterium nakryte ośmiopołaciowymi kopułami na wysokich tamburach; nad zakrystią dach dwuspadowy. Kopuły zwieńczone ślepymi latarniami o baniastych hełmach pobitymi blachą. Kopuły, dachy i ściany powyżej zadaszeń pokryte gontem. Otwory okienne prostokątne, w nawie zamknięte odcinkowo, wielokwaterowe. Na nadprożu portalu zach. napis z czasu przebudowy z datą 1797 i krzyżem. Wewnątrz ściany zakończone profilowanym gzymsem założonym u nasady kopuł; chór muzyczny o prostym parapecie, wsparty na dwu słupach. Wyposażenie z XVII-XIX w., m. in. nowo zestawiony ikonostas z ikonami z XVII-XVIII w.

Dzwonnica. Wzniesiona na planie prostokąta, dwukondygnacjowa. Dolna kondygnacja nakryta wydatnym, zdwojonym zadaszeniem, górna, o charakterze nieznacznie nadwieszonej izbicy, z niewielkimi, zamkniętymi półkoliście otworami dzwonowymi. Nakryta dachem namiotowym zwieńczonym krzyżem. Drewniana, o konstrukcji słupowo-ramowej, oszalowana, dachy i okapy pokryte gontem.

Bramka. Niewielka budowla na rzucie prostokąta, nakryta dachem namiotowym zwieńczonym rodzajem ślepej latarni pod daszkiem namiotowym zakończonym krzyżem. Murowana z kamienia, otynkowana; z szerokimi prostokątnymi otworami przejściowymi.

Zabytek dostępny z zewnątrz

Oprac. Bożena Stanek-Lebioda, OT NID w Lublinie, 13.11.2014 r.