Historia

Pierwsza wzmianka o kościele w Gorzycy pochodzi z poł. XIII w. Był to kościół parafialny, prawdopodobnie wzniesiony z kamienia. Na pocz. XVIII w. uległ zniszczeniu. Kolejną świątynię, zapewne na fundamentach pierwszej, wybudowali protestanci w 1736 r. Po pożarze w 1777 r. budowla została przebudowana. Dobudowano wówczas wieżę. W XIX w. w pobliżu kościoła wzniesiono kaplicę grobową rodziny von Kalckreuth oraz drewnianą dzwonnicę, w której zawieszono dzwony odlane w 1804 r. Po II wojnie światowej kościół został przystosowany do liturgii rzymsko-katolickiej i poświęcony w 1949 r. W latach 60. skrócono empory boczne. Remont w 1970 r. objął elewacje, a dziesięć lat później częściowo wymieniono pokrycie dachu oraz wprowadzono stropodach nad kaplicą grobową. W latach 1992-1993 wymieniono stolarkę okienną i drzwiową.

Opis

Kościół pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa znajduje się w zachodniej części wsi. Budowla jest orientowana. Obiekt został wzniesiony w konstrukcji szkieletowej z ceglanym wypełnieniem, na rzucie prostokąta z trójbocznie zamkniętym prezbiterium. Prosta bryła przekryta jest dachem dwuspadowy, przechodzącym w trójspadowy nad prezbiterium. Nad częścią zachodnią wyprowadzono wieżę zwieńczoną baniastym hełmem z latarnią. Okna o zróżnicowanych kształtach rozmieszczono na dwóch poziomach. Elewacje artykułuje nieregularny rozstaw słupów i rygli o otynkowanych polach międzyryglowych. Salowe wnętrze zostało przekryte nagim stropem belkowym. Wtórnie wydzielono pomieszczenie zakrystii w części prezbiterialnej, usuwając fragment empor, które pierwotnie w całości okalały wnętrze. Z oryginalnego ołtarza ambonowego usunięto kosz ambonowy, przenosząc go i umieszczając przy jednym ze słupów empor. Dodano ołtarze boczne, które prawdopodobnie pochodzą z kaplicy grobowej. Zachowała się ceglana posadzka.

Dostęp do zabytku ograniczony. Możliwość zwiedzania po wcześniejszym uzgodnieniu telefonicznym.

Oprac. Marta Kłaczkowska, OT NID w Zielonej Górze, 04-04-2017 r.