Historia

Kościół został wybudowany w latach 1766-67 z fundacji Ernesta hrabiego von Götz, pełniąc funkcję świątyni ewangelickiej. Powstał on prawdopodobnie w miejscu poprzedniego kościoła drewnianego, istniejącego już w średniowieczu, który od XVI wieku należał do protestantów. Po 1945 roku świątynię przejęli katolicy. Obecnie stanowi filię parafii Trójcy Świętej i NMP Różańcowej w Byczynie. Świątynia uległa częściowemu podtopieniu podczas powodzi w 1997 r., w skutek czego zniszczona została podłoga w części prezbiterialnej. Na początku lat 90. wynieniono poszycie dachu, a w 2013 roku dokładnie oczyszczono kościół.

Opis

Kościół jest obiektem orientowanym, położonym w północnej części wsi, tuż przy bocznej drodze prowadzącej do głównej trasy w kierunku Kostowa. Wokół otacza świątynię drewniane ogrodzenie. Jest to obiekt drewniany, wzniesiony w konstrukcji zrębowej na podmurowaniu z cegły, od zachodu z wieżą w konstrukcji słupowej. Rzut kościoła składa się z nawy na planie prostokąta, węższego zamkniętego trójbocznie prezbiterium, do którego od północy przylega prostokątna zakrystia. Dominantę kościoła stanowi, oddalona nieznacznie od dachu korpusu nawowego – kwadratowa wieża. Szalowana deskami w układzie pionowym, przedzielona została listwami na trzy kondygnacje oraz zwieńczona barokowym hełmem i latarnią. Pierwotnie ściany zewnętrzne prezbiterium, jak i zach. ściana zakrystii szalowane były gontem, obecnie wszystkie ściany zewnętrzne pokrywa deskowanie w układzie pionowym z olistwowaniem spoin. Do wnętrza kościoła prowadzą trzy wejścia - w przyziemiu wieży, pośrodku pd. elewacji nawy oraz przez zakrystię. Korpus kościoła w partii nawy nakryty jest wysokim dachem dwuspadowym ujętym od zach. w prosty szczyt, nad prezbiterium pięciopołaciowym. Niewielką, parterową zakrystię przekrywa trójboczny dach, prostopadły do świątyni. Otwory okienne zamknięte zostały spłaszczonym łukiem odcinkowym. Wnętrze nakryto stropem płaskim – deskowym z olistwowanym pułapem oraz fasetą. Nad prospektem organowym niewielkie, drewniane sklepienie pozorne. Poniżej drewniany chór muzyczny, wsparty na dwóch kwadratowych słupach, z trójosiowym występem o linii wklęsło-wypukłej. Na parapecie empory muzycznej mieści się rokokowa dekoracja malarska. Komunikację z poziomem chóru zapewniają zlokalizowane w pn. zach. narożniku nawy jednobiegowe schody. Wzdłuż pn. ściany nawy na wysokości chóru znajduje się empora o pełnej balustradzie. Spośród zachowanego wyposażenia kościoła na szczególną uwagę zwraca: ława kolatorska z XVIII wieku malowana we wzory roślinne z kartuszami herbowymi, ambona ludowo-barokowa z przedstawieniami ewangelistów oraz Chrystusa Dobrego Pasterza, jak i ołtarz główny.

Z zewnątrz ogólnodostępny, wnętrza dostępne podczas nabożeństw.

Oprac. Katarzyna Latocha, OT NID w Opolu, 28-06-2018 r.